22 А сега ви советувам да бидете бодри, зашто ниедна душа од вас нема да загине, освен коработ.
23 Бидејќи ноќеска ми се јави ангелот од Бога, Чиј сум и Кому Му служам,
24 и рече: ‚Не плаши се, Павле, ти треба да излезеш пред царот; и ете, Господ ти ги дарува сите, што пловат со тебе.‘
25 Затоа, браќа, не плашете се, зашто Му верувам на Бога дека ќе се случи така, како што ми беше речено.
26 Но, треба да бидеме исфрлени на еден остров.“
27 Беше веќе четиринаесетта ноќ, откако бевме носени наваму – натаму по Јадранското Море, кога кон полноќ морнарите насетија дека се приближуваат до некакво копно,
28 и, кога ја измерија длабочината, открија дека изнесува дваесет фати; па отидоа малку потаму, измерија пак и најдоа петнаесет фати.