2 “Fab dyn, tro dy wyneb yn erbyn Pharo brenin yr Aifft, a phroffwyda yn ei erbyn ef ac yn erbyn yr Aifft gyfan.
3 Llefara a dweud, ‘Fel hyn y dywed yr Arglwydd DDUW:Yr wyf yn dy erbyn, O Pharo, brenin yr Aifft,y ddraig fawr sy'n ymlusgo yng nghanol ei hafonydd,ac yn dweud, “Myfi biau'r Neil, myfi a'i gwnaeth.”
4 Rhof fachau yn dy safn,a gwneud i bysgod dy afonydd lynu wrth gen dy groen;tynnaf di i fyny o ganol dy afonyddgyda'u holl bysgod yn glynu wrth gen dy groen.
5 Fe'th fwriaf i'r anialwch, ti a holl bysgod dy afonydd;syrthi ar wyneb y ddaear heb dy gasglu na'th gladdu;rhof di'n fwyd i'r anifeiliaid gwylltion a'r adar.
6 Yna bydd holl drigolion yr Aifft yn gwybod mai myfi yw'r ARGLWYDD, oherwydd iti fod yn ffon o frwyn i dŷ Israel.
7 Pan gydiodd yr Aifft ynot â'i law, torraist eu hysgwyddau a'u niweidio; pan bwysodd arnat, torraist ac ysigo eu llwynau.
8 Felly fel hyn y dywed yr Arglwydd DDUW: Yr wyf am ddwyn cleddyf arnat a thorri ymaith ohonot ddyn ac anifail; bydd gwlad yr Aifft yn anrhaith ac yn ddiffeithwch.