3 Y mae'r pendefigion yn anfon y gweision i gyrchu dŵr;dônt at y ffosydd a'u cael yn sych,dychwelant a'u llestri'n wag;mewn cywilydd a dryswch fe guddiant eu hwynebau.
4 Oherwydd craciodd y pridd am na ddaeth glaw i'r wlad;mewn cywilydd cuddiodd yr amaethwyr eu hwynebau.
5 Y mae'r ewig yn bwrw llwdn yn y maes, ac yn ei adael am nad oes porfa;
6 y mae'r asynnod gwyllt yn sefyll ar y moelydd uchel, ac yn yfed gwynt fel bleiddiaid;pylodd eu llygaid am nad oes gwellt.”
7 “Yn ddiau, er i'n drygioni dystio yn ein herbyn,O ARGLWYDD, gweithreda er mwyn dy enw.Y mae ein gwrthgilio'n aml, pechasom yn dy erbyn.
8 Gobaith Israel, a'i geidwad yn awr ei adfyd,pam y byddi fel dieithryn yn y tir,fel ymdeithydd yn lledu pabell i aros noson?
9 Pam y byddi fel un mewn syndod,fel un cryf yn methu achub?Ond eto yr wyt yn ein mysg ni, ARGLWYDD;dy enw di a roddwyd arnom; paid â'n gadael.”