14 Am hynny, dyma air yr ARGLWYDD, Duw y Lluoedd:“Am i chwi siarad fel hyn,dyma fi'n rhoi fy ngeiriau yn dy enau fel tân,a'r bobl hyn yn gynnud, ac fe'u difa.
15 Wele, fe ddygaf yn eich erbyn, dŷ Israel, genedl o bell—hen genedl, cenedl o'r oesoedd gynt,” medd yr ARGLWYDD,“cenedl nad wyt yn gwybod ei hiaith, nac yn deall yr hyn y mae'n ei ddweud.
16 Y mae ei chawell saethau fel bedd agored;gwŷr cedyrn ydynt oll.
17 Fe ysa dy gynhaeaf a'th fara;ysa dy feibion a'th ferched;ysa dy braidd a'th wartheg;ysa dy winwydd a'th ffigyswydd;distrywia â chleddyf dy ddinasoedd caerog,y dinasoedd yr wyt yn ymddiried ynddynt.
18 “Ac eto yn y dyddiau hynny,” medd yr ARGLWYDD, “ni ddygaf ddiwedd llwyr arnoch.
19 Pan ddywedwch, ‘Pam y gwnaeth yr ARGLWYDD ein Duw yr holl bethau hyn i ni?’, fe ddywedi wrthynt, ‘Fel y bu i chwi fy ngwrthod i, a gwasanaethu duwiau estron yn eich tir, felly y gwasanaethwch bobl ddieithr mewn gwlad nad yw'n eiddo i chwi.’
20 “Mynegwch hyn yn nhŷ Jacob, cyhoeddwch hyn yn Jwda a dweud,