4 Yna dywedais, “Nid yw'r rhai hyn ond tlodion; ynfydion ydynt,a heb wybod ffordd yr ARGLWYDD na gofynion eu Duw.
5 Mi af yn hytrach at y mawrion, i ymddiddan â hwy;fe wyddant hwy ffordd yr ARGLWYDD a gofynion eu Duw.Ond y maent hwythau'n ogystal wedi malurio'r iau,a dryllio'r tresi.
6 Am hyn, bydd llew o'r coed yn eu taro i lawr,a blaidd o'r anialwch yn eu distrywio;bydd llewpard yn gwylio'u dinasoeddac yn llarpio pob un a ddaw allan ohonynt;oherwydd amlhaodd eu troseddau a chynyddodd eu gwrthgiliad.
7 “Sut y maddeuaf iti am hyn?Y mae dy blant wedi fy ngadael,ac wedi tyngu i'r rhai nad ydynt dduwiau.Diwellais hwy, eto gwnaethant odineb a heidio i dŷ'r butain.
8 Yr oeddent fel meirch nwydus a phorthiannus,pob un yn gweryru am gaseg ei gymydog.
9 Onid ymwelaf â chwi am hyn?” medd yr ARGLWYDD.“Oni ddialaf ar y fath genedl â hon?
10 “Tramwywch trwy ei rhesi gwinwydd, a dinistriwch hwy,ond peidiwch â gwneud diwedd llwyr.Torrwch ymaith ei brigau, canys nid eiddo'r ARGLWYDD mohonynt.