20 Scaoil sí a raibh d'uisce ina crúsca isteach san umar ansin go deifreach agus rith léi go dtí an tobar arís ag triall ar uisce, agus tharraing sí dóthain a chamall go léir.
21 Bhí sé siúd gan focal as ag faire uirthi, féachaint an raibh bail ón Tiarna ar a aistear nó nach raibh.
22 Nuair a bhí deireadh olta ag na camaill, rug an fear ar fháinne óir a mheáigh leathsheicil [agus chuir ar a srón é]; agus chuir dhá bhráisléad a mheáigh deich seicil óir ar a lámha.
23 “Cé hé do athair?” ar sé. “Abair, le do thoil! Agus an bhfuil slí i dteach d'athar dúinn chun an oíche a chaitheamh ann?”
24 D'fhreagair sí é: “Mise iníon Bhatúél, mac a rug Milceá do Náchór,” ar sí,
25 agus lean sí uirthi: “Tá raidhse tuí agus foráiste againn agus áit lóistín.”
26 Shléacht an fear ansin agus d'adhair sé an Tiarna