29 Nuair a d'fhilleadar ar a n‑athair Iacób, i dtír Chanán, d'eachtraíodar dó gach ar tharla dóibh.
30 “An té is tiarna ar an tír,” ar siad, “labhair sé go borb linn á mheas gur lucht braite ar a thír sinn.
31 Ach dúramar leis: ‘Daoine macánta sinne agus ní spiairí;
32 tá dháréag dearthár againn ann, mic ár n‑athar; tá duine againn nach maireann agus tá an sóisear fós anois fara ár n‑athair i dtír Chanán.’
33 Ansin dúirt an té is tiarna ar an tír linn: ‘Ar an gcuma seo a bheidh a fhios agam gur daoine macánta sibh: fágaigí deartháir agaibh anseo liomsa agus imígí libh le harbhar chun fóirithint ar ghátar bhur dteaghlach.
34 Agus tugaigí an deartháir is óige agaibh chugam; ansin is ea a bheidh a fhios agam gur daoine macánta sibh agus scaoilfidh mé bhur ndeartháir chugaibh, agus féadfaidh sibh bheith ag margáil sa tír.’ ”
35 Ag folmhú a málaí dóibh, seo spagaí airgid gach duine ina mhála. Nuair a chonaiceadar féin agus an t‑athair na spagaí airgid, tháinig scanradh orthu