1 ข้าแต่พระเจ้า ไฉนพระองค์ประทับยืนอยู่ห่างไกลและทรงซ่อนพระองค์เสียในยามยากลำบาก
2 คนอธรรมไล่กวดคนยากจนอย่างทะนงองอาจขอให้เขาติดกับคือบ่วงแร้วแห่งอุบายที่เขาคิดขึ้นนั้น
3 เพราะคนอธรรมอวดถึงสิ่งที่ใจเขาอยากได้นั้นและคนที่โลภมากในกำไรก็แช่งด่าและประณามพระเจ้า
4 เพราะความทะนงตัว คนอธรรมกล่าวว่า “พระเจ้าไม่ทรงลงโทษ”ความคิดทั้งสิ้นของเขาคือ “ไม่มีพระเจ้า”
5 วิธีการของคนอธรรมจำเริญอยู่ทุกเวลาการพิพากษาของพระองค์อยู่สูงพ้นสายตาของเขาเขาพ่นความร้ายใส่บรรดาคู่อริของเขา
6 โดยคิดในใจของเขาว่า “ข้าจะไม่หวั่นไหวตลอดทุกชั่วชาติพันธุ์ของข้าจะไม่พบความยากลำบากเลย”