1 ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์จะยอพระเกียรติพระองค์เพราะพระองค์ทรงดึงข้าพระองค์ขึ้นมาและมิได้ทรงให้คู่อริของข้าพระองค์ เปรมปรีดิ์เพราะข้าพระองค์
2 ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ร้องทูลขอความอุปถัมภ์จากพระองค์และพระองค์ได้ทรงรักษาข้าพระองค์ให้หาย
3 ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงนำจิตวิญญาณของข้าพระองค์ขึ้นมาจากแดนผู้ตายทรงให้ข้าพระองค์มีชีวิต จึงไม่ต้องลงไปสู่ปากแดน
4 ท่านธรรมิกชนของพระองค์เอ๋ย จงร้องสรรเสริญพระเจ้าและถวายโมทนาแก่พระนามบริสุทธิ์ของพระองค์
5 เพราะพระพิโรธของพระองค์นั้นเป็นแต่ชั่วขณะหนึ่งและความโปรดปรานของพระองค์นั้นตลอดชีวิตการร้องไห้อาจจะอ้อยอิ่งอยู่สักคืนหนึ่งแต่ความชื่นบานจะมาเวลาเช้า
6 ส่วนข้าพระองค์ ข้าพระองค์พูด ในความเจริญรุ่งเรืองของข้าพระองค์ว่า“ข้าพเจ้าจะไม่หวั่นไหวเลย”
7 ข้าแต่พระเจ้า โดยความโปรดปรานของพระองค์พระองค์ทรงสถาปนาข้าพระองค์ไว้อย่างภูเขาเข้มแข็งพอพระองค์ทรงซ่อนพระพักตร์ของพระองค์ข้าพระองค์ก็ลำบากใจ
8 ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ร้องทูลต่อพระองค์และข้าพระองค์ได้วิงวอนพระเจ้าว่า
9 “ถ้าข้าพระองค์ตาย พระองค์จะได้กำไรอะไรคือเมื่อข้าพระองค์ลงไปยังปากแดนผู้ตายผงคลีจะสรรเสริญพระองค์หรือมันจะบอกเล่าเรื่องความสัตย์จริงของพระองค์หรือ
10 ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงสดับและทรงพระกรุณาต่อข้าพระองค์ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงเป็นผู้อุปถัมภ์ของข้าพระองค์”
11 สำหรับข้าพระองค์ พระองค์ทรงเปลี่ยนการไว้ทุกข์ เป็นการเต้นรำพระองค์ทรงแก้เสื้อผ้ากระสอบของข้าพระองค์ออกและทรงคาดเอวข้าพระองค์ด้วยความยินดี
12 เพื่อจิตวิญญาณของข้าพระองค์จะสรรเสริญพระองค์และไม่นิ่งเงียบข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ข้าพระองค์จะถวายโมทนาแด่พระองค์เป็นนิตย์