1 พระเจ้านั้นยิ่งใหญ่และสมควรจะสรรเสริญอย่างยิ่งในนครแห่งพระเจ้าของเรา
2 ภูเขาบริสุทธิ์ของพระองค์ มองขึ้นไปก็ดูงามเป็นความชื่นบานของแผ่นดินโลกทั้งสิ้นคือภูเขาศิโยน อุดรไกลซึ่งเป็นนครของพระมหาราชา
3 ภายในป้อมของนคร พระเจ้าทรงสำแดงพระองค์ว่าเป็นปราการที่มั่นคง
4 เพราะนี่แน่ะ พระราชาชุมนุมกันแล้วเสด็จไปด้วยกัน
5 พอท่านทั้งหลายเห็นนครนั้นท่านก็พากันตกใจท่านกลัวจนตัวสั่น แล้วก็ตื่นหนีไป
6 ความตระหนกตกประหม่าจับใจท่านที่นั่นมีความทุกข์ระทมอย่างหญิงกำลังคลอดบุตร
7 พระองค์ทรงฟาดทำลายกำปั่นแห่งทารชิชด้วยลมตะวันออก
8 เราได้ยินอย่างไร เราก็ได้เห็นอย่างนั้นในนครแห่งพระเจ้าจอมโยธาในนครแห่งพระเจ้าของเราซึ่งพระเจ้าทรงสถาปนาไว้เป็นนิตย์
9 ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ทั้งหลายคำนึงถึงความรักมั่นคงของพระองค์ในท่ามกลางพระวิหารของพระองค์
10 ข้าแต่พระเจ้า พระนามของพระองค์ไปถึงที่สุดปลายแผ่นดินโลกอย่างไรคำสรรเสริญพระองค์ก็ไปถึงอย่างนั้นพระหัตถ์ขวาของพระองค์เต็มไปด้วยความชอบธรรม
11 ขอภูเขาศิโยนจงยินดีขอธิดาแห่งยูดาห์จงเปรมปรีดิ์เพราะเหตุการพิพากษาของพระองค์
12 จงเดินรอบศิโยน ไปให้รอบเถิด จงนับหอคอยของศิโยน
13 พิจารณาเชิงเทินของเธอให้ดี จงตรวจตราป้อมของเธอเพื่อท่านจะได้บอกคนชั่วอายุต่อไป
14 ว่านี่คือพระเจ้าทรงเป็นพระเจ้าของเราเป็นนิจกาลพระองค์จะทรงเป็นผู้นำของเราเป็นนิตย์