1 พระเจ้าทรงเป็นที่ลี้ภัยและเป็นกำลังของ ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นความช่วยเหลือที่พร้อมอยู่ในยามยากลำบาก
2 ฉะนั้นเราจะไม่กลัว แม้ว่าแผ่นดินโลกจะเปลี่ยนแปลงไปแม้ว่าภูเขาทั้งหลายจะโคลงเคลงลงสู่สะดือทะเล
3 แม้ว่าน้ำทะเลคึกคะนอง และฟองฟูแม้ว่าภูเขาสั่นสะเทือนเพราะทะเลอลวนนั้น
4 มีแม่น้ำสายหนึ่ง ที่คลองระบายกระทำให้พระมหานครของพระเจ้ายินดีคือที่ประทับบริสุทธิ์ขององค์ผู้สูงสุด
5 พระเจ้าทรงสถิตกลางพระมหานคร เธอจะไม่โคลงเคลงย้ายไปพอรุ่งอรุณพระเจ้าก็ทรงช่วยเธอไว้
6 บรรดาประชาชาติก็อลหม่าน และราชอาณาจักร ทั้งหลายก็คลอนแคลนพระองค์ทรงเปล่งพระสุรเสียงแผ่นดินโลกก็ละลายไป
7 พระเจ้าจอมโยธาสถิตกับเราทั้งหลายพระเจ้าของยาโคบทรงเป็นที่ลี้ภัยของเรา
8 มาเถิด มาดูพระราชกิจของพระเจ้าว่าพระองค์ทรงกระทำให้เริศร้างในแผ่นดินโลกอย่างไร
9 พระองค์ทรงให้สงครามสงบถึงที่สุดปลายแผ่นดินโลกพระองค์ทรงหักคันธนูและฟันหอกเสียพระองค์ทรงเผารถรบเสียด้วยไฟ
10 “จงนิ่งเสีย และรู้เถอะว่า เราคือพระเจ้าเราเป็นที่ยกย่องท่ามกลางประชาชาติเราเป็นที่ยกย่องในแผ่นดินโลก”
11 พระเจ้าจอมโยธาทรงสถิตกับเราทั้งหลายพระเจ้าของยาโคบทรงเป็นที่ลี้ภัยของพวกเรา