1 ข้าแต่พระเจ้า มิใช่แก่เหล่าข้าพระองค์ มิใช่แก่เหล่าข้าพระองค์ พระเจ้าข้าแต่ขอถวายพระสิริแด่พระนามของพระองค์เพราะเห็นแก่ความรักมั่นคงของพระองค์ และความสัตย์สุจริตของพระองค์
2 ทำไมบรรดาประชาชาติจะกล่าวว่า“พระเจ้าของเขาทั้งหลายอยู่ไหนเล่า”
3 แต่พระเจ้าของเราทั้งหลายอยู่ในฟ้าสวรรค์สิ่งใดที่พระองค์พอพระทัยพระองค์ก็ทรงกระทำ
4 รูปเคารพของคนเหล่านั้นเป็นเงินและทองคำเป็นหัตถกรรมของมนุษย์
5 รูปเหล่านั้นมีปาก แต่พูดไม่ได้ มีตา แต่ดูไม่ได้
6 มีหู แต่ฟังไม่ได้ยินมีจมูก แต่ดมไม่ได้
7 มีมือ แต่คลำไม่ได้มีเท้า แต่เดินไม่ได้รูปเหล่านั้นทำเสียงในคอไม่ได้
8 ผู้ที่ทำรูปเหล่านั้นจะเป็นเหมือนรูปเหล่านั้นเออ บรรดาผู้ที่วางใจในรูปเหล่านั้นก็เช่นกัน
9 อิสราเอลเอ๋ย จงวางใจในพระเจ้าเถิดพระองค์ทรงเป็นความอุปถัมภ์และเป็นโล่ของเขาทั้งหลาย
10 พงศ์พันธุ์อาโรนเอ๋ย จงวางใจในพระเจ้าเถิดพระองค์ทรงเป็นความอุปถัมภ์และเป็นโล่ของเขาทั้งหลาย
11 ท่านผู้เกรงกลัวพระเจ้าเอ๋ย จงวางใจในพระเจ้าเถิดพระองค์ทรงเป็นความอุปถัมภ์และเป็นโล่ของเขาทั้งหลาย
12 พระเจ้าทรงเป็นห่วงเราทั้งหลาย พระองค์ทรงอำนวยพระพรพระองค์ทรงอำนวยพระพรแก่พงศ์พันธุ์อิสราเอลพระองค์ทรงอำนวยพระพรแก่พงศ์พันธุ์อาโรน
13 พระองค์จะทรงอำนวยพระพรแก่บรรดาผู้ที่ยำเกรงพระเจ้าทั้งผู้น้อยและผู้ใหญ่
14 ขอพระเจ้าให้ท่านเพิ่มพูนขึ้นทั้งท่านและลูกหลานของท่าน
15 ขอท่านรับพระพรจากพระเจ้าผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก
16 ฟ้าสวรรค์เป็นฟ้าสวรรค์ของพระเจ้าแต่พระองค์ประทานแผ่นดินโลกให้แก่บุตรของมนุษย์
17 คนตายไม่สรรเสริญพระเจ้าหรือผู้ที่ลงไปสู่ที่สงัดก็เช่นนั้น
18 แต่เราทั้งหลายจะสรรเสริญพระเจ้าตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปเป็นนิตย์จงสรรเสริญพระเจ้าเถิด