1 ข้าแต่พระเจ้า ด้วยทรงเห็นแก่ดาวิด ขอทรงระลึกถึงว่าท่านได้ทนลำบากยากเข็ญเท่าใด
2 ว่า ท่านได้ปฏิญาณต่อพระเจ้าอย่างไรและได้บนตัวไว้ต่อองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ของยาโคบว่า
3 “ข้าพระองค์จะไม่เข้าบ้านหรือเข้านอน
4 ข้าพระองค์จะไม่ให้นัยน์ตาของข้าพระองค์หลับหรือให้หนังตาเคลิ้มไป
5 จนกว่าข้าพระองค์จะหาสถานที่สำหรับพระเจ้าได้คือที่ประทับขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ของยาโคบ”
6 นี่แน่ะ เราได้ยินเรื่องนี้ในเอฟราธาเราได้พบสิ่งนี้ในนาของยาอาร
7 “ให้เราไปยังที่ประทับของพระองค์ให้เรานมัสการที่รองพระบาทของพระองค์”
8 ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงลุกขึ้นเสด็จไปยังที่ พำนักของพระองค์ทั้งพระองค์และหีบแห่งอานุภาพของพระองค์
9 ขอปุโรหิตของพระองค์สวมความชอบธรรมและให้ธรรมิกชนของพระองค์โห่ร้องด้วยความชื่นบาน
10 เพราะเห็นแก่ดาวิดผู้รับใช้ของพระองค์ขออย่าทรงเมินพระพักตร์หนีจากผู้ที่พระองค์ทรงเจิมไว้นั้น
11 พระเจ้าทรงสาบานกับดาวิด อันเป็นสัจจะซึ่งพระองค์จะไม่ทรงหันกลับคือว่า “เราจะตั้งบุตรชายจากร่างกายของเจ้า ไว้บนบัลลังก์ของเจ้า
12 ถ้าบรรดาบุตรของเจ้าปฏิบัติตามพันธสัญญาของเราและบรรดาพระโอวาทของเราซึ่งเราจะสอนเขาเหล่าบุตรของเขาทั้งหลายด้วยเช่นกันจะนั่งบนบัลลังก์ของเจ้าเป็นนิตย์”
13 เพราะพระเจ้าทรงเลือกศิโยนพระองค์มีพระประสงค์จะให้เป็นที่ประทับของพระองค์
14 ตรัสว่า “นี่เป็นที่พำนักของเราเป็นนิตย์เราจะอยู่ที่นี่ เพราะปรารถนาเช่นนั้น
15 เราจะอำนวยพรอย่างมากมายแก่เสบียงของเมืองนี้เราจะให้คนจนของเมืองนี้อิ่มด้วยขนมปัง
16 เราจะเอาความรอดห่มปุโรหิตของเมืองนั้นและธรรมิกชนของเมืองนั้นจะโห่ร้องด้วยความชื่นบาน
17 ณ ที่นั้นเราจะกระทำให้มีเขาหนึ่งงอกขึ้นมาสำหรับ ดาวิดเราได้เตรียมประทีปดวงหนึ่งสำหรับผู้รับเจิมของ เรา
18 เราจะเอาความอายห่มศัตรูของท่านแต่มงกุฎของท่านจะแวววับอยู่บน ท่าน”