1 ข้าแต่พระเจ้า พระเจ้าแห่งการแก้แค้นข้าแต่พระเจ้าแห่งการแก้แค้นขอทรงทอแสงออกไป
2 ข้าแต่ผู้พิพากษาโลก ขอทรงลุกขึ้นให้คนโอหังได้รับผลสนองอันสมกับเขา
3 ข้าแต่พระเจ้า คนอธรรมจะนานเท่าใดคนอธรรมจะลิงโลดอยู่นานเท่าใด
4 เขาพล่าม เขาพูดอย่างจองหองคนกระทำชั่วทั้งปวง เขาโอ้อวด
5 ข้าแต่พระเจ้า เขาขยี้ประชากรของพระองค์และทำมรดกของพระองค์ให้ทุกข์ยาก
6 เขาสังหารแม่ม่ายและคนต่างด้าวและกระทำฆาตกรรมลูกกำพร้า
7 และเขากล่าวว่า “พระเจ้าไม่แลเห็นพระเจ้าของยาโคบไม่หยั่งรู้”
8 คนเขลาที่สุดของประชาชนเอ๋ย จงเข้าใจเถิดคนโง่ทั้งหลาย เมื่อไรเจ้าจึงจะฉลาด
9 พระองค์ผู้ทรงปลูกหู พระองค์จะไม่ทรงได้ยินหรือพระองค์ผู้ทรงปั้นตา พระองค์จะไม่ทรงเห็นหรือ
10 พระองค์ผู้ทรงตีสอนบรรดาประชาชาติ พระองค์จะไม่ทรงขนาบหรือคือพระองค์ผู้ทรงสอนความรู้ให้มนุษย์
11 พระเจ้าทรงทราบความคิดของมนุษย์ว่าเป็นแต่เพียงลมหายใจ
12 ข้าแต่พระเจ้า คนที่พระองค์ทรงตีสอนนั้น ก็เป็นสุขคือคนที่พระองค์ทรงสอนด้วยพระธรรมของพระองค์
13 เพื่อจะให้เขาพักจากวันลำบากจนกว่าจะขุดบ่อไว้ให้คนอธรรม
14 เพราะพระเจ้าจะไม่ทอดทิ้งประชากรของพระองค์พระองค์จะไม่ทรงสละมรดกของพระองค์
15 เพราะความยุติธรรมจะกลับไปหาความชอบธรรมและบรรดาคนเที่ยงธรรมในใจจะติดตามไป
16 ผู้ใดลุกขึ้นต่อต้านคนโหดร้ายแทนพระเจ้าผู้ใดยืนต่อสู้คนกระทำความชั่วแทนพระเจ้า
17 ถ้าพระเจ้ามิใช่ความอุปถัมภ์ของข้าพเจ้าวิญญาณของข้าพเจ้าคงอยู่ในความสงัดในป่าช้า
18 เมื่อข้าพเจ้าได้คิดว่า “เท้าของข้าพลาด”ข้าแต่พระเจ้า ความรักมั่นคงของพระองค์ยึดข้าพระองค์ไว้
19 เมื่อความกังวลในใจของข้าพระองค์มีมากการเล้าโลมของพระองค์ก็หนุนจิตใจของ ข้าพระองค์ให้ชื่นบาน
20 ผู้ปกครองที่โหดร้ายจะร่วมมิตรกับพระองค์ได้หรือคือผู้ที่ใช้กฎเกณฑ์ประกอบการชั่วร้าย
21 เขาทั้งหลายผูกมิตรกันต่อสู้ชีวิตของคนชอบธรรมและปรับโทษคนไร้ผิดถึงตาย
22 แต่พระเจ้าทรงเป็นที่กำบังเข้มแข็งของข้าพเจ้าแล้วและพระเจ้าของข้าพเจ้าเป็นพระศิลาที่ลี้ภัยของข้าพเจ้า
23 พระองค์จะทรงนำความบาปผิดของเขากลับมาสนองเขาและทรงผลาญเขาเสียเพราะความโหดร้ายของเขาพระเจ้าของเราจะทรงผลาญเขาเสีย