1 สาธุการแด่พระเจ้า พระศิลาของข้าพเจ้าผู้ทรงฝึกมือของข้าพเจ้าให้ทำสงครามและนิ้วมือของข้าพเจ้าให้ทำศึก
2 ทรงเป็นความรักมั่นคง และป้อมปราการเป็นที่กำบังเข้มแข็ง และเป็นผู้ช่วยกู้ของข้าพเจ้าเป็นโล่ของข้าพเจ้า และเป็นผู้ซึ่งข้าพเจ้าลี้ภัยในพระองค์ผู้ทรงปราบชนชาติทั้งหลายไว้ใต้ข้าพเจ้า
3 ข้าแต่พระเจ้า มนุษย์เป็นอะไรเล่าซึ่งพระองค์ทรงเอาพระทัยใส่เขาหรือบุตรของมนุษย์เป็นอะไรซึ่งพระองค์ทรงคิดถึงเขา
4 มนุษย์เหมือนลมหายใจวันเวลาของเขาเหมือนเงาที่ผ่านไป
5 ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงโน้มฟ้าสวรรค์ของพระองค์และขอเสด็จลงมาแตะต้องภูเขา เพื่อให้มันมีควันขึ้น
6 ขอทรงพุ่งฟ้าผ่าออกมาและกระจายเขาไปขอให้ลูกธนูของพระองค์ ให้เขาแตกหนีไป
7 ขอทรงเหยียดพระหัตถ์ของพระองค์จากที่สูงขอทรงช่วยและกู้ข้าพระองค์ให้พ้นจากน้ำมากหลายให้พ้นจากมือของชนต่างด้าว
8 ผู้ซึ่งปากของเขาพูดเท็จและซึ่งมือขวาของเขาเป็นมือขวาแห่งความมุสา
9 ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์จะร้องเพลงบท ใหม่ถวายแด่พระองค์ข้าพระองค์จะดีดพิณสิบสายถวายพระองค์
10 ผู้ประทานชัยแก่พระราชาผู้ทรงช่วยดาวิดผู้รับใช้ของพระองค์ให้รอด
11 ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้พ้นจากดาบทมิฬและขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์จากมือคนต่างด้าวผู้ซึ่งปากของเขาพูดเท็จและซึ่งมือขวาของเขาเป็นมือขวาแห่งความมุสา
12 ข้าพเจ้าทั้งหลายผู้ซึ่งบรรดาบุตรชายของข้าพเจ้าเมื่อเขายังหนุ่มๆอยู่เป็นเหมือนต้นไม้โตเต็มขนาดซึ่งบรรดาบุตรหญิงของข้าพเจ้าเป็นเหมือนเสาหัวมุมสลักออกมาตามแบบพระราชวัง
13 ซึ่งยุ้งฉางของข้าพเจ้าทั้งหลายเต็มมีของบรรจุอยู่ทุกอย่างซึ่งแกะของข้าพเจ้าทั้งหลายมีลูกตั้งพันตั้งหมื่นที่ในทุ่งของข้าพเจ้า
14 ซึ่งสัตว์ใช้ของข้าพเจ้ามีท้องมากมายไม่มีใครพังเข้ามา ไม่มีออกไปและซึ่งไม่มีเสียงร้องทุกข์ในถนนหนทางของข้าพเจ้า
15 ชนชาติผู้มีพระพรอย่างนี้หลั่งลงมาถึง ก็เป็นสุขชนชาติซึ่งพระเจ้าของเขาคือพระเยโฮวาห์ ก็เป็นสุข