1 ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ได้ทรงทอดทิ้งข้าพระองค์ ทั้งหลายแล้ว ทั้งได้ทรงทำลายที่ป้องกันของข้าพระองค์ทั้งหลายพระองค์ทรงพระพิโรธ ขอทรงช่วยให้ข้าพระองค์กลับคืนอีก
2 พระองค์ทรงกระทำให้แผ่นดินหวั่นไหว ทรงให้มันแตกแยกออกขอทรงซ่อมช่องของมันเพราะมันโยกเยก
3 พระองค์ทรงกระทำให้ประชากรของพระองค์ประสบความลำบากพระองค์ทรงบังคับข้าพระองค์ให้ดื่มเหล้าองุ่นแห่งความซวนเซ
4 พระองค์ทรงตั้งธงไว้ให้บรรดาผู้ที่เกรงกลัวพระองค์เพื่อเขาจะได้หนีธนูไปหา
5 ขอประทานชัยชนะโดยพระหัตถ์ขวาของพระองค์ และทรงตอบข้าพระองค์เพื่อว่าผู้ที่พระองค์ทรงรักจะได้รับการช่วยกู้
6 พระเจ้าตรัสในสถานนมัสการของพระองค์ว่า“เราจะแบ่งเมืองเชเคมด้วยความยินดีและแบ่งหุบเขาเมืองสุคคทออก
7 กิเลอาดเป็นของเรา มนัสเสห์เป็นของเราเอฟราอิมเป็นที่กันศีรษะของเรายูดาห์เป็นคทาของเรา
8 โมอับเป็นอ่างล้างชำระของเราเราเหวี่ยงรองเท้าของเราลงบนเอโดมเราโห่ร้องด้วยความมีชัยเหนือฟีลิสเตีย”
9 ผู้ใดจะนำข้าพเจ้าเข้าไปในนครมีป้อมผู้ใดจะนำข้าพเจ้าไปยังเอโดม
10 ข้าแต่พระเจ้า พระองค์มิได้ทรงทอดทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลายแล้วหรือข้าแต่พระเจ้า พระองค์ไม่ทรงออกไปกับกองทัพของข้าพระองค์ ทั้งหลายแล้วละ
11 ขอประทานความช่วยเหลือเพื่อต่อต้านศัตรูเพราะความช่วยเหลือของมนุษย์ก็ไร้ผล
12 โดยพึ่งในพระเจ้า ข้าพเจ้าทั้งหลายจะปฏิบัติอย่างเข้มแข็งพระองค์เองทรงเป็นผู้เหยียบคู่อริของข้าพเจ้าทั้งหลายลง