1 จิตใจของข้าเอ๋ย จงถวายสาธุการแด่พระองค์ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ พระองค์ใหญ่ยิ่งนักพระองค์ทรงเกียรติและความสูงส่งเป็นฉลองพระองค์
2 ผู้ทรงคลุมพระองค์ด้วยแสงสว่างดุจดังฉลองพระองค์ผู้ทรงขึงฟ้าสวรรค์ออกดังขึงม่าน
3 ผู้ทรงวางคานของที่ประทับอันสูงของพระองค์ไว้ในน้ำผู้ทรงใช้เมฆเป็นราชรถผู้ทรงประทับไปบนปีกของลม
4 ผู้ทรงใช้ลมเป็นทูตสื่อสารของพระองค์ไฟและเปลวเป็นผู้รับใช้ของพระองค์
5 พระองค์ทรงตั้งแผ่นดินโลกไว้บนรากฐานของมันเพื่อมิให้มันหวั่นไหวเป็นนิตย์
6 พระองค์ทรงคลุมมันไว้ด้วยน้ำลึกอย่างด้วยเครื่องนุ่งห่มน้ำอยู่เหนือภูเขา
7 เมื่อพระองค์ทรงขนาบ น้ำนั้นก็หนีไปพอได้ยินเสียงฟ้าร้องของพระองค์ มันก็วิ่งไป
8 (ภูเขาโผล่ขึ้นมา หุบเขาทรุดลงไป)ไปยังที่ซึ่งพระองค์ทรงกำหนดไว้ให้น้ำนั้น
9 พระองค์ทรงวางขอบเขตมิให้มันข้ามเพื่อมิให้มันคลุมแผ่นดินโลกอีก
10 พระองค์ทรงกระทำให้น้ำพุพลุ่งขึ้นมาในหุบเขาน้ำนั้นก็ไหลไประหว่างเขา
11 ให้บรรดาสัตว์ป่าได้ดื่มและให้ลาป่าดับความกระหายของมัน
12 ที่ริมน้ำนั้น นกในอากาศจึงได้มีที่อาศัยมันร้องอยู่ท่ามกลางกิ่งไม้
13 พระองค์ทรงรดภูเขาจากที่ประทับอันสูงของพระองค์แผ่นดินโลกก็อิ่มด้วยผลพระราชกิจของพระองค์
14 พระองค์ทรงให้หญ้างอกมาเพื่อสัตว์เลี้ยงและผัก ให้มนุษย์ได้ดูแลเพื่อเขาจะทำให้เกิดอาหารจากแผ่นดิน
15 และเหล้าองุ่น ซึ่งให้ใจมนุษย์ยินดีน้ำมัน เพื่อทำให้หน้าของเขาทอแสงและขนมปัง ซึ่งเสริมกำลังใจมนุษย์
16 บรรดาต้นไม้ของพระเจ้าได้อิ่มหนำคือต้นสนสีดาร์แห่งเลบานอน ซึ่งพระองค์ได้ทรงปลูกไว้
17 นกสร้างรังของมันอยู่ในนั้นส่วนนกยางนั้น ต้นสนสามใบ เป็นบ้านของมัน
18 ภูเขาสูงนั้นเป็นของเลียงผาหินเป็นที่ลี้ภัยของตัวกระจงผา
19 พระองค์ทรงจัดตั้งดวงจันทร์ให้กำหนดฤดูดวงอาทิตย์รู้จักเวลาตกของมัน
20 พระองค์ทรงให้เกิดความมืดและเป็นกลางคืนเป็นสัตว์ของป่าไม้คลานออกมา
21 สิงห์หนุ่มคำรามหาเหยื่อของมันและแสวงหาอาหารของมันจากพระเจ้า
22 เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นมันก็ไปเสียไปนอนอยู่ในที่ของมัน
23 มนุษย์ก็ออกไปทำงานของเขาไปทำภารกิจของเขาจนเวลาเย็น
24 ข้าแต่พระเจ้า พระราชกิจของพระองค์มากมายจริงๆพระองค์ทรงสร้างการงานนั้นทั้งสิ้นด้วยพระปัญญาแผ่นดินโลกมีสิ่งที่ทรงสร้างเต็มหมด
25 ทะเลอยู่ข้างโน้น ทั้งใหญ่และกว้างซึ่งในนั้นมีสิ่งเคลื่อนไหวนับไม่ถ้วนคือสัตว์ที่มีชีวิตทั้งเล็กและใหญ่
26 กำปั่นแล่นไปโน่นแน่ะและเลวีอาธานที่พระองค์ สร้างไว้ให้เล่นในนั้น
27 สิ่งเหล่านี้แหงนหาพระองค์เพื่อให้พระองค์ประทานอาหารแก่มันตามเวลา
28 เมื่อพระองค์ประทานให้ มันก็เก็บไปเมื่อพระองค์ทรงยื่นพระหัตถ์ออก มันก็อิ่มหนำด้วยของดี
29 เมื่อพระองค์ทรงซ่อนพระพักตร์เสีย มันทั้งหลายก็ลำบากใจเมื่อพระองค์ทรงเอาลมหายใจมันไปเสีย มันก็ตาย และกลับเป็นผงคลี
30 เมื่อพระองค์ทรงส่งวิญญาณของพระองค์ออกไป มัน ก็ถูกสร้างขึ้นมาและพระองค์ก็ทรงเปลี่ยนโฉมหน้าของพื้นดินเสียใหม่
31 ขอพระสิริของพระเจ้าดำรงอยู่เป็นนิตย์ขอพระเจ้าทรงเปรมปรีดิ์ในบรรดาพระราชกิจของพระองค์
32 ผู้ทรงทอดพระเนตรโลก มันก็สั่นสะท้านผู้ทรงแตะต้องภูเขา มันก็มีควันขึ้นมา
33 ข้ามีชีวิตอยู่ตราบใด ข้าจะร้องเพลงถวายพระเจ้าขณะข้ายังเป็นอยู่ ข้าจะร้องเพลงสดุดีถวายพระเจ้าของข้า
34 ขอการภาวนาของข้าเป็นสิ่งที่พอพระทัยข้าเปรมปรีดิ์ในพระเจ้า
35 ขอคนบาปถูกผลาญเสียจากแผ่นดินโลกและขออย่าให้มีคนอธรรมอีกเลยจิตใจของข้าเอ๋ย จงถวายสาธุการแด่พระเจ้าจงสรรเสริญพระเจ้าเถิด