1 ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้รอดเพราะน้ำขึ้นมาถึงคอข้าพระองค์แล้ว
2 ข้าพระองค์จมอยู่ในเลนลึกไม่มีที่ยืนข้าพระองค์มาอยู่ในน้ำลึกและน้ำท่วมข้าพระองค์
3 ข้าพระองค์อ่อนระอาใจด้วยเหตุร้องไห้คอของข้าพระองค์แห้งผากตาของข้าพระองค์มัวลงด้วยการคอยท่าพระเจ้าของข้าพระองค์
4 บรรดาคนที่เกลียดชังข้าพระองค์โดย ไร้เหตุมีมากยิ่งกว่าเส้นผมบนศีรษะข้าพระองค์คนที่ทำลายข้าพระองค์ก็มีอิทธิพลคือผู้ที่เป็นพวกศัตรูของข้าพระองค์อย่างไม่มีเหตุบัดนี้ข้าพระองค์จะต้องส่งคืนสิ่งที่ข้าพระองค์มิได้ขโมยไปหรือ
5 ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงทราบถึงความโง่ของข้าพระองค์ความผิดที่ข้าพระองค์กระทำแล้วจะซ่อนไว้จากพระองค์ไม่ได้
6 ข้าแต่พระเจ้าจอมโยธาขออย่าให้บรรดาผู้ที่หวังใจในพระองค์ได้รับความอายเพราะข้าพระองค์ข้าแต่พระเจ้าของอิสราเอลขออย่าให้บรรดาผู้ที่เสาะพระองค์ได้ความอัปยศเพราะข้าพระองค์
7 ที่ข้าพระองค์ทนการเยาะเย้ยที่ความอับอายได้คลุมหน้าข้าพระองค์ ไว้ก็เพราะเห็นแก่พระองค์
8 ข้าพระองค์กลายเป็นแขกแปลกหน้าของพี่น้องและเป็นคนต่างด้าวของบุตรแห่งมารดาข้าพระองค์
9 ความร้อนใจในเรื่องพระนิเวศของพระองค์ได้ท่วมท้น ข้าพระองค์และคำเยาะเย้ยของบรรดาผู้ที่เยาะเย้ยพระองค์ตกแก่ ข้าพระองค์
10 เมื่อข้าพระองค์ถ่อมใจลงด้วยการอดอาหารมันกลายเป็นการเยาะเย้ยข้าพระองค์
11 เมื่อข้าพระองค์ใช้ผ้ากระสอบเป็นเครื่องนุ่งห่มข้าพระองค์กลับเป็นขี้ปากของเขา
12 คนที่นั่งที่ประตูเมืองก็พูดเรื่องข้าพระองค์คนขี้เมาแต่งเพลงร้องว่าข้าพระองค์
13 ข้าแต่พระเจ้า แต่ส่วนข้าพระองค์ ข้าพระองค์อธิษฐานต่อพระองค์ข้าแต่พระเจ้า ในเวลาอันเหมาะสมโดยความรักมั่นคงอันอุดมของพระองค์ ขอทรงโปรดตอบข้าพระองค์ด้วยความอุปถัมภ์อย่างวางใจได้
14 ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้พ้นจากจมลงในเลนขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์จากคนที่เกลียดชังข้าพระองค์และจากน้ำลึก
15 ขออย่าให้น้ำท่วมข้าพระองค์หรือน้ำที่ลึกกลืนข้าพระองค์เสียหรือปากแดนผู้ตายงับข้าพระองค์ไว้
16 ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงตอบข้าพระองค์ เพราะความรักมั่นคงของพระองค์นั้นเลิศขอทรงหันมาหาข้าพระองค์ตามพระกรุณาอันอุดมของพระองค์
17 ขออย่าทรงซ่อนพระพักตร์ของพระองค์เสียจาก ผู้รับใช้ของพระองค์เพราะข้าพระองค์ทุกข์ใจ ขอทรงรีบตอบข้าพระองค์
18 ขอมาใกล้ข้าพระองค์ ทรงไถ่ข้าพระองค์ไว้เพราะศัตรูของข้าพระองค์ ขอทรงปลดเปลื้องข้าพระองค์
19 พระองค์ทรงทราบการที่เขาเยาะเย้ยข้าพระองค์แล้วทั้งความอายและความอัปยศของข้าพระองค์พระองค์ทรงทราบถึงบรรดาคู่อริของข้าพระองค์หมด
20 การเยาะเย้ยกระทำให้จิตใจข้าพระองค์ชอกช้ำข้าพระองค์จึงหมดกำลังใจข้าพระองค์มองหาผู้สงสาร แต่ก็ไม่มีหาผู้เล้าโลม แต่ข้าพระองค์หาไม่พบ
21 เขาให้ดีหมีแก่ข้าพระองค์เป็นอาหารให้น้ำส้มสายชูแก่ข้าพระองค์ดื่มแก้ กระหาย
22 ขอให้สำรับที่อยู่ตรงหน้าเขาเองเป็นกับดักเขาและการเลี้ยงในพิธีสักการบูชาเป็นบ่วง
23 ขอให้นัยน์ตาของเขามืด เพื่อเขาจะไม่เห็นและทำบั้นเอวเขาให้สั่นสะเทือนเรื่อยไป
24 ขอทรงเทความกริ้วลงเหนือเขาและให้ความกริ้วอันเผาร้อนตามทันเขา
25 ขอให้ค่ายของเขาร้างเปล่าอย่าให้ผู้ใดพักอยู่ในเต็นท์ของเขา
26 เพราะเขาได้ข่มเหง ผู้ที่พระองค์ทรงเฆี่ยนตีเขาเล่าถึงความเจ็บปวดของผู้ที่พระองค์ให้บาดเจ็บแล้ว
27 ขอทรงเพิ่มโทษ แล้วทรงเพิ่มอีกอย่าให้เขาได้รับการอภัยจากพระองค์
28 ขอให้เขาถูกลบออกเสียจากทะเบียนผู้มีชีวิตอย่าให้เขาขึ้นทะเบียนไว้ในหมู่คนชอบธรรม
29 แต่ข้าพระองค์ทุกข์ยากและเจ็บปวดข้าแต่พระเจ้า ขอความรอดของพระองค์ตั้งข้าพระองค์ไว้ให้สูง
30 ข้าพเจ้าจะสรรเสริญพระนามพระเจ้าด้วยบทเพลงข้าพเจ้าจะยกย่องพระองค์โดยโมทนาพระคุณ
31 การนั้นจะเป็นที่พอพระทัยพระเจ้ามากกว่าวัวผู้หรือวัวผู้ทั้งเขาและกีบ
32 ขอให้บรรดาผู้ถ่อมใจเห็นและยินดีท่านผู้เสาะพระเจ้า ขอให้ใจของท่านฟื้นชื่นขึ้น
33 เพราะพระเจ้าทรงฟังคนขัดสนและมิได้ทรงดูหมิ่นคนของพระองค์ที่ถูกจำจอง
34 ขอฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลกสรรเสริญพระองค์ทั้งทะเลและสรรพสิ่งที่เคลื่อนไหวอยู่ในนั้น
35 เพราะพระเจ้าจะทรงช่วยศิโยนให้รอดและสร้างหัวเมืองยูดาห์ขึ้นเขาทั้งหลายจะอาศัยอยู่ที่นั่น และได้เป็นกรรมสิทธิ์
36 ลูกหลานของผู้รับใช้ของพระองค์จะได้เป็นมรดกและบรรดาผู้ที่รักพระนามของพระองค์จะอยู่ที่นั่น