1 ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ลี้ภัยในพระองค์ขออย่าให้ข้าพระองค์ได้อายเลยขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ในความชอบธรรมของพระองค์
2 ขอทรงเงี่ยพระกรรณให้แก่ข้าพระองค์ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้รอดอย่างรวดเร็วเถิดขอพระองค์ทรงเป็นพระศิลาลี้ภัยของข้าพระองค์เป็นป้อมปราการเข้มแข็งที่จะช่วยข้าพระองค์ให้รอด
3 พระเจ้าข้า พระองค์ทรงเป็นพระศิลาและเป็นป้อมปราการของข้าพระองค์ขอทรงพาและนำข้าพระองค์ด้วยเห็นแก่พระนามของ พระองค์
4 ขอทรงปลดข้าพระองค์ออกจากข่ายที่ดักข้าพระองค์อยู่เพราะพระองค์ทรงเป็นที่ลี้ภัยของข้าพระองค์
5 ข้าพระองค์มอบจิตวิญญาณของข้าพระองค์ไว้ใน พระหัตถ์ของพระองค์ข้าแต่พระเจ้า พระเจ้าสัตย์จริง พระองค์ทรงไถ่ข้าพระองค์แล้ว
6 ข้าพระองค์เกลียดบรรดาผู้ที่นับถือพระเทียมเท็จแต่ข้าพระองค์วางใจในพระเจ้า
7 ข้าพระองค์จะเปรมปรีดิ์และยินดีในความรักมั่นคงของ พระองค์เพราะพระองค์ทรงทอดพระเนตรความทุกข์ใจของข้าพระองค์พระองค์ทรงทราบเรื่องความทุกข์ยากของข้าพระองค์
8 และมิได้ทรงมอบข้าพระองค์ไว้ในมือของศัตรูพระองค์ทรงวางเท้าของข้าพระองค์ไว้ในที่กว้างขวาง
9 ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงพระกรุณาแก่ข้าพระองค์ เพราะข้าพระองค์กำลังทุกข์ใจนัยน์ตาของข้าพระองค์ก็ร่วงโรยไปเพราะความระทมทั้งจิตวิญญาณและร่างกายของข้าพระองค์ด้วย
10 เพราะชีวิตของข้าพระองค์ก็ร่อยหรอไปด้วยความทุกข์โศกและปีเดือนของข้าพระองค์ก็หมดไปด้วยการถอนหายใจกำลังของข้าพระองค์อ่อนลงเพราะความบาปผิดของ ข้าพระองค์และกระดูกของข้าพระองค์ก็ร่วงโรยไป
11 เพราะบรรดาปฏิปักษ์ของข้าพระองค์ข้าพระองค์เป็นขี้ปากอย่างมากของเพื่อนบ้านเป็นเรื่องน่าครั่นคร้ามของผู้ที่คุ้นเคยผู้ที่เห็นข้าพระองค์ในถนนก็หนีข้าพระองค์ไป
12 เขาลืมข้าพระองค์เสียประหนึ่งว่าเป็นคนตายแล้วข้าพระองค์เหมือนอย่างภาชนะที่แตก
13 พระเจ้าข้า ข้าพระองค์ได้ยินเสียงซุบซิบของคนเป็นอันมากมีความสยดสยองอยู่ทุกด้านขณะเมื่อเขาร่วมกันคิดแผนการต่อสู้ข้าพระองค์ขณะที่เขาปองร้ายชีวิตของข้าพระองค์
14 ข้าแต่พระเจ้า แต่ข้าพระองค์วางใจในพระองค์ข้าพระองค์ทูลว่า “พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์”
15 วันเวลาของข้าพระองค์อยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์ขอพระองค์ทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ให้พ้นมือศัตรูและ ผู้ข่มเหงของข้าพระองค์
16 ขอพระพักตร์พระองค์ทอแสงบนผู้รับใช้ของพระองค์ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้รอดด้วยความรักมั่นคงของ พระองค์
17 ข้าแต่พระเจ้า ขออย่าให้ข้าพระองค์ได้อายเพราะข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์ขอให้คนอธรรมได้อายขอให้เขาเงียบเสียงไปยังแดนผู้ตาย
18 ขอให้ริมฝีปากที่มุสาเป็นใบ้ซึ่งพูดทะลึ่งอวดดีต่อคนชอบธรรมด้วยความจองหองและการดูหมิ่น
19 ความดีของพระองค์อุดมสักเท่าใดที่พระองค์ทรงสะสมไว้เพื่อบรรดาผู้ที่เกรงกลัวพระองค์และทรงกระทำไว้เพื่อผู้ที่ลี้ภัยอยู่ในพระองค์ต่อหน้าบรรดาบุตรของมนุษย์
20 พระองค์ทรงซ่อนเขาไว้ใต้ร่มพระพักตร์พระองค์ให้พ้นจากการปองร้ายของมนุษย์พระองค์ทรงยึดเขาไว้ให้ปลอดภัยใต้ที่กำบังของพระองค์ให้พ้นจากลิ้นที่ทะเลาะวิวาท
21 สาธุการแด่พระเจ้าเพราะพระองค์ทรงสำแดงความรักมั่นคงของพระองค์แก่ข้าพระองค์อย่างอัศจรรย์ในเมืองเข้มแข็ง
22 ข้าพระองค์ตกใจกล่าวว่า“ข้าพระองค์ถูกตัดขาดไปพ้นสายพระเนตรของพระองค์แล้ว”แต่พระองค์ยังทรงได้ยินคำวิงวอนของข้าพระองค์เมื่อข้าพระองค์ร้องทูลขอความอุปถัมภ์จากพระองค์
23 ท่านบรรดาธรรมิกชนทั้งสิ้นของพระองค์เอ๋ย จงรักพระเจ้าพระเจ้าทรงพิทักษ์รักษาคนซื่อสัตย์ไว้แต่ทรงสนองผู้กระทำอหังการอย่างเต็มขนาด
24 จงเข้มแข็ง และให้ใจของท่านกล้าหาญเถิดนะ ท่านทั้งปวงผู้รอคอยพระเจ้า