9 เพราะข้าพระองค์กินขี้เถ้าต่างอาหารและเจือน้ำตาเข้ากับเครื่องดื่ม
10 เหตุด้วยความพิโรธและความกริ้วของพระองค์เพราะพระองค์ทรงชูข้าพระองค์ขึ้นและโยนข้าพระองค์ทิ้งไปเสีย
11 วันเวลาของข้าพระองค์เหมือนเงาเวลาเย็นข้าพระองค์เหี่ยวไปเหมือนหญ้า
12 ข้าแต่พระเจ้า แต่พระองค์ประทับบนบัลลังก์เป็นนิตย์พระนามของพระองค์ดำรงอยู่ทุกชั่วชาติพันธุ์
13 พระองค์ทรงลุกขึ้นสงสารศิโยนเพราะถึงเวลาที่จะทรงพระกรุณาเธอเออ เวลากำหนดมาถึงแล้ว
14 เพราะผู้รับใช้ของพระองค์รักซากก้อนหินของเธอนักและสงสารผงคลีของเธอ
15 บรรดาประชาชาติจะกลัวพระนามของพระเจ้าและบรรดาพระราชาของแผ่นดินโลก กลัวพระสิริของพระองค์