137 ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ชอบธรรมและคำพิพากษาของพระองค์ก็ถูกต้อง
138 พระองค์ทรงกำหนดบรรดาพระโอวาทของพระองค์ ไว้เนื่องในความชอบธรรมและในความสัตย์สุจริตทั้งสิ้น
139 ความเร่าร้อนของข้าพระองค์เผาข้าพระองค์อยู่เพราะคู่อริของข้าพระองค์ลืมพระวจนะของพระองค์
140 พระดำรัสของพระองค์นั้นทดลองดีแล้วและผู้รับใช้ของพระองค์รักพระดำรัสนั้น
141 ข้าพระองค์ต่ำต้อยและเป็นที่ดูถูกแต่ข้าพระองค์ไม่ลืมข้อบังคับของพระองค์
142 ความชอบธรรมของพระองค์ชอบธรรมอยู่เป็นนิตย์และพระธรรมของพระองค์เป็นความจริง
143 ความทุกข์ยากลำบากและความแสนระทมได้มาสู่ ข้าพระองค์แต่พระบัญญัติของพระองค์เป็นความปีติยินดีของข้าพระองค์