49 ขอทรงระลึกถึงพระวจนะของพระองค์ที่มีต่อผู้รับใช้ของพระองค์ซึ่งพระองค์ทรงกระทำให้ข้าพระองค์หวังอยู่นั้น
50 นี่คือการเล้าโลมในความทุกข์ยากของข้าพระองค์คือพระสัญญาของพระองค์ให้ชีวิตแก่ข้าพระองค์
51 คนโอหังเย้ยหยันข้าพระองค์ยิ่งนักแต่ข้าพระองค์ไม่หันเสียจากพระธรรมของพระองค์
52 เมื่อข้าพระองค์คิดถึงกฎหมายของพระองค์แต่โบราณกาลข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ได้รับความเล้าโลมใจ
53 ความกริ้วอันเร่าร้อนฉวยข้าพระองค์ไว้ เพราะเหตุคนอธรรมผู้ละทิ้งพระธรรมของพระองค์
54 กฎเกณฑ์ของพระองค์ได้เป็นบทเพลงของข้าพระองค์ในเรือนที่ข้าพระองค์อาศัยอยู่นั้น
55 ข้าแต่พระเจ้า ในกลางคืนข้าพระองค์ ระลึกถึงพระนามของพระองค์และปฏิบัติตามพระธรรมของพระองค์