2 ขออย่าทรงตัดสินผู้รับใช้ของพระองค์เพราะไม่มีคนเป็นคนใดที่ชอบธรรมต่อพระพักตร์พระองค์
3 เพราะศัตรูไล่กวดข้าพระองค์มันขยี้ชีวิตข้าพระองค์ลงถึงดินมันได้กระทำให้ข้าพระองค์นั่งในที่มืด เหมือนคนที่ตายนานแล้ว
4 เพราะฉะนั้นใจของข้าพระองค์อ่อนระอาอยู่ในข้าพระองค์จิตใจภายในข้าพระองค์ก็กลัวลาน
5 ข้าพระองค์ระลึกถึงสมัยเก่าก่อนได้ข้าพระองค์ภาวนาถึงทุกสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำข้าพระองค์รำพึงถึงพระหัตถกิจของพระองค์
6 ข้าพระองค์เหยียดแขนออกไปสู่พระองค์จิตใจของข้าพระองค์กระหายหาพระองค์อย่างแผ่นดินที่แห้งผาก
7 ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงรีบตอบข้าพระองค์ใจข้าพระองค์ฝ่อไปแล้วขออย่าทรงซ่อนพระพักตร์ของพระองค์ไว้จากข้าพระองค์เกรงว่าข้าพระองค์จะเหมือนคนเหล่านั้นที่ลงไปยัง ปากแดนผู้ตาย
8 ขอทรงโปรดให้ข้าพระองค์ได้ยิน ถึงความรักมั่นคงของพระองค์ในเวลาเช้าเพราะข้าพระองค์วางใจในพระองค์ขอทรงสอนข้าพระองค์ถึงทางที่ควรไปเพราะข้าพระองค์ตั้งใจแน่วแน่ในพระองค์