12 เพราะความชั่วได้ล้อมข้าพระองค์ไว้อย่างนับไม่ถ้วนความบาปผิดของข้าพระองค์ตามทันข้าพระองค์จนข้าพระองค์มองอะไรไม่เห็นมันมากกว่าเส้นผมบนศีรษะข้าพระองค์จิตใจของข้าพระองค์ก็ฝ่อไป
13 ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงพอพระทัยที่จะช่วยกู้ข้าพระองค์ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงเร่งมาสงเคราะห์ข้าพระองค์เถิด
14 ขอให้ผู้ที่มุ่งฉวยเอาชีวิตของข้าพระองค์ได้อายและเกิดความยุ่งเหยิงด้วยกันขอให้ผู้ปรารถนาที่จะให้ข้าพระองค์เจ็บนั้นต้องหันกลับไปและได้ความอัปยศ
15 ผู้ที่พูดกับข้าพระองค์ว่า “กุ๋ย กุ๋ย” นั้นขอให้ต้องตกตะลึงเพราะความอายของเขา
16 ขอให้บรรดาผู้แสวงหาพระองค์เปรมปรีดิ์และยินดีในพระองค์ขอให้บรรดาผู้ที่รักความรอดของพระองค์กล่าวเสมอว่า “พระเจ้าใหญ่ยิ่งนัก”
17 ฝ่ายข้าพระองค์ยากจนและขัดสนแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเอาพระทัยใส่ข้าพระองค์ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ขออย่าทรงรอช้าพระองค์ทรงเป็นผู้อุปถัมภ์และเป็นผู้ช่วยกู้ของข้าพระองค์