6 และข้าพระองค์ว่า “โอ ข้าอยากมีปีกอย่างนกพิราบจะได้บินหนีไปและอยู่สงบ
7 เออ ข้าจะได้พเนจรไปไกลข้าจะได้พักอยู่ในถิ่นทุรกันดาร
8 ข้าจะได้รีบไปหาที่กำบังจากลมดุเดือดและพายุ”
9 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงทำลายเสีย และให้ภาษาของเขายุ่งเหยิงไปเพราะข้าพระองค์เห็นความทารุณ และการโกลาหลที่ในนคร
10 เขาเดินบนกำแพงรอบนครอยู่ทั้งกลางวันและกลางคืนและความบาปผิดกับความทุกข์ยากลำบากอยู่ภายในนคร
11 การทำลายมีอยู่ท่ามกลางเธอการบีบบังคับและการฉ้อโกงไม่พรากไปจากตลาดของเธอ
12 มิใช่ศัตรูผู้เยาะเย้ยข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะได้ทนได้มิใช่ผู้ที่เกลียดชังข้าพเจ้าผู้พองตัวใส่ข้าพเจ้าข้าพเจ้าจะได้หลบเขาได้