3 ข้าพเจ้าคิดถึงพระเจ้า ข้าพเจ้าก็ครวญครางข้าพเจ้าตรึกตรอง จิตใจของข้าพเจ้าก็อ่อนระอาไป
4 พระองค์ทรงจับหนังตาของข้าพเจ้าไว้ไม่ให้ปิดข้าพเจ้าทุกข์มากจนพูดไม่ออก
5 ข้าพเจ้าพิจารณาถึงสมัยก่อนข้าพเจ้าจำปีที่นมนานมาแล้วได้
6 ข้าพเจ้าภาวนาในใจของข้าพเจ้าในกลางคืนข้าพเจ้าตรึกตรองและวิญญาณจิตของข้าพเจ้าก็เสาะหา
7 “องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงทอดทิ้งเป็นนิตย์และจะไม่เคยพอพระทัยอีกหรือ
8 ความรักมั่นคงของพระองค์จะระงับอยู่เป็นนิตย์หรือพระสัญญาของพระองค์สิ้นสุดตลอดทุกชั่วชาติพันธุ์หรือ
9 พระเจ้าทรงลืมที่จะทรงพระกรุณาหรือเพราะพระพิโรธ พระองค์จึงทรงปิดความสังเวชเสียหรือ”