1 Господ се сети за Сбра како што рече, и стори за неа како што вети:
2 Сбра зачна и му роди на Авраама син, во неговата старост - во времето што Бог го означи.
3 Авраам му даде име Исак на синот, што му го роди Сбра.
4 И по осум дни Авраам го обреза својот син Исак, како што Бог му нареди.
5 А Авраам беше на сто години кога му се роди синот Исак.
6 Сбра рече: „Бог ме направи за потсмев, и секој што ќе го чуе ова, ќе ми се насмее.”
7 Уште додаде: „Кој би му рекол некогаш на Авраама: ‘Сбра ќе ти храни дете!’ Сепак му родив син во старост.”
8 Детето растеше и го одбија од градата. А во денот, кога го одбија Исака, Авраам даде голема гозба.
9 Сбра виде како синот на Египетката Агара, кого му го роди на Авраама, се поигрува со нејзиниот син Исак,
10 и му рече на Авраама: „Изгони ги слугинката и нејзиниот син, зашто синот на робинката не смее да биде наследник со мојот син - со Исака!”
11 Тоа не му беше мило на Авраама, зашто и Исмаил беше негов син.
12 Но Бог му рече на Авраама: „Да не ти е тешко заради детето и заради својата слугинка; послушај сè што ти вели Сбра, зашто Исаковото семе ќе го овековечи твоето име.
13 И од синот на твојата слугинка, ќе издигнам голем народ, зашто е твој потомок.”
14 Рано наутро Авраам зеде леб и мев со вода па ги даде на Агара; ги стави на нејзините раменици и ја отпушти. Таа скиташе ваму-таму по пустината Вирсавеа.
15 Откако ја потроши водата од мевот, го остави детето под една грмушка,
16 а самата отиде и седна наспроти, далеку колку што може лак да фрли. Велеше во себе: „Нејќам да видам како умира детето.” Седејќи така, почна да плаче.
17 Бог го чу плачењето на детето, и Божји ангел ја повика од небото Агара и и рече: „Што ти е, Агаро? Не бој се! Зашто Бог го чу плачот на детето во неговата неволја!
18 Стани! Крени го детето и утеши го, зашто од него ќе издигнам голем народ.”
19 Тогаш Бог и ги отвори очите и таа забележа извор на вода. Отиде и го наполни мевот со вода, па го напои детето.
20 Бог беше со детето, па растеше и порасте. Живееше во пустината и стана искусен во стрелање со лак.
21 Неговиот дом беше во пустината Фаран; а неговата мајка му доведе жена од Египетската Земја.
22 Во тоа време, Авимелех - кого го придружуваше Филох, заповедник на неговата војска - му рече на Авраама: „Бог е со тебе во сè што правиш.
23 Затоа, заколни ми се сега и тука во Бога, дека нема да нè мамиш ни мене, ниту моите роднини и пријатели, туку дека ќе се однесуваш чесно кон мене и кон земјата во која живееш сега, како што јас се однесов кон тебе.”
24 „Се колнам”, одговори Авраам.
25 Тогаш Авраам го укори Авимелеха заради водниот кладенец, што го присвоија Авимелеховите слуги.
26 А Авимелех рече: „Не знам кој го направил тоа; ни ти не ме извести за тоа, ниту јас чув за тоа, освен денес.”
27 Авраам зеде овци и говеда па му ги даде на Авимелеха, и тие двајца склучија договор.
28 Потоа Авраам оддели настрана седум јагниња од стадото.
29 Тогаш Авимелех го праша Авраама: „Што значат овие седум јагниња, што ги оддели настрана?”
30 А тој одговори: „Прими ги седумве јагниња од моја рака, да ми бидат доказ дека јас го ископав кладенецов.”
31 Затоа местото е наречено Вирсавеа (Заклетвен Кладенец), зашто обајцата се заколнаа таму.
32 Откако склучија сојуз, при Вирсавеа, Авимелех и военачалникот на неговата војска Филох си отидоа и се вратија во земјата на Филистејците.
33 Авраам засади гора при Тамариска Вирсавеа и таму го повика името на Господ - Вечниот Бог.
34 Долго време престоја Авраам во Филистејската Земја како придојденик.