1 Потоа Јаков ги повика сите свои синови и рече: „Соберете се, за да ви кажам што ќе биде со вас во идните времиња:
2 Соберете се, чујте, Јаковови синови, послушајте го татка си Израел!
3 Ти, Рувиме, првороденец мој, ти си моја тврдина, првенец на мојата сила. Се истакнуваш со достоинство, се истакнуваш со сила.
4 Но, буен како вода, не ќе имаш повеќе првенство, зашто го оскверни леглото на татка си, и ја онечисти мојата постела.
5 Симеон и Леви се браќа! Мечевите им се оружје на насилство.
6 Јас не учествував во нивните советувања, не зедов дел во нивните собранија! Во својот гнев убиваа луѓе; во бес ги пресекоа жилите на воловите.
7 Проклет да им е гневот, зашто беше прежесток! Проклета да им е јароста, зашто беше пресурова! Ќе ги разделам во Јакова, ќе ги распрснам низ Израел.
8 Јудо! Твоите браќа ќе те слават, раката ти е секогаш врз вратот на непријателот, синовите на татка ти ќе ти се поклонуваат.
9 Јудо, лавче младо! Си се здебелил, сине, од лов; клекна, легна како лав и како лавица: кој ќе го разбуди?
10 Нема да се оддалечат од Јуда: ни царското жезло, ниту владетелската палка од кај неговите нозе, додека не дојде Оној, кому Му припаѓа, кому ќе Му се покорат народите.
11 Го врзува своето ждребе за лозата, а неговото младо осле за племенита пенушка. Тој ја пере својата облека во вино, својата носија во крвта на грозјето.
12 Неговите очи ќе црвенеат од вино, забите ќе белеат од млеко.
13 Завулон ќе живее покрај морскиот брег, ќе биде пристаниште на бродови и ќе граничи со Сидон.
14 Исахар е јако осле, легнато меѓу оградите.
15 Виде дека починката е пријатна, а земјата убава, па ги подметна своите плеќи под бреме и се согласи со потчинетост.
16 Дан ќе го суди својот народ, како секое Израелево племе.
17 Дан нека биде змија на патот, отровница покрај патека, што ќе го касне коњот за ногата, така што јавачот ќе падне назад.
18 Господи, се надевам на Твоето спасение!
19 Разбојниците ќе го ограбуваат Гад, но и тој со грабеж ќе им биде зад петиците.
20 Кај Асира ќе има леб, и ќе доставуваат царски слатки.
21 Нефталим е брза срна, што говори убави зборови.
22 Јосиф е плодоносна гранка, плодна гранка покрај извор, гранчињата и се простираат над ѕидот.
23 Стрелци го огорчија, стрелаа на него, и го гонеа.
24 Но неговиот лак останува цврст, мишките му зајакнаа, преку рацете на Силниот Јаковов, преку името на Пастирот, на Израелевата Стена,
25 Од Бога, твој Татко, Кој ќе ти помага, преку Сèсилниот, Кој ќе те благословува со небесни благослови одозгора, со благослови на бездната одоздола, со благослови на градите и на утробите !
26 Со благословите на татка ти, што ги надвишуваат благословите на старите гори и убавините на вечните брегови - тие нека се спуштат врз Јосифа, на посветениот меѓу браќата!
27 Венијамин е граблив волк, наутро ќе го јаде ловот, а навечер ќе го дели пленот.”
28 Сите тие беа Израелеви племиња - дванаесет на број - и тоа им го рече таткото кога ги благословуваше; секого од нив го благослови со негов благослов.
29 И тој им заповеда: „Скоро ќе им се придружам на своите луѓе. Погребете ме покрај моите татковци,
30 во пештерата, што се наоѓа во нивата на Ефрон, Хетеецот, во пештерата на полето Махпела, спроти Мамвриј, во Ханаанската Земја, која Авраам ја купи со нивата на Хетеецот Ефрон за место за погребување.
31 Таму беа погребани Авраам и жена му Сара; таму беа погребани Исак и жена му Ревека; таму јас ја погребав Лија.
32 Нивата и пештерата, во неа, се купени од Хетеевите синови.”
33 Кога Јаков им ги кажа заповедите на своите синови, ги повлече нозете на постела и издивна - им се придружи на своите луѓе.