1 Во земјата настапи глад, различен од поранешниот, што беше за времето на Авраама, па Исак отиде при Авимелеха, царот на Филистејците во Герар.
2 Господ му се јави и рече: „Не слегувај во Египет: живеј во земјата, што ќе ти ја покажам.
3 Настани се во таа земја, Јас ќе бидам со тебе и ќе те благословувам; тебе и на твоето потомство ќе ви ги дадам сите овие земји, за да ја исполнам заклетвата со која му се заколнав на татка ти Авраама.
4 Ќе го умножам твоето потомство како ѕвезди на небесата и на твоето потомство ќе му ги дадам сите овие краеви, така што преку твоето потомство ќе бидат благословувани сите народи на земјата;
5 бидејќи Авраам го слушаше Мојот глас и им се покоруваше на Моите заповеди, на Моите закони и одредби!”
6 Така Исак остана во Герар.
7 Кога месните жители го прашаа за неговата жена, рече: „Таа ми е сестра.” Се плашеше да рече: „Таа ми е жена,” мислејќи: „Месните жители можат да ме убијат заради Ревека, зашто е убава.”
8 Бидејќи таму се задржаа подолго, царот на Филистејците Авимелех еднаш погледна низ прозорецот и виде дека Исак ја милува својата жена Ревека.
9 И Авимелех го повика Исака и рече: „Така, таа ти е жена! Како можеше да речеш дека ти е сестра?” Исак му одговори: „Зашто мислев дека можам да загинам заради неа.”
10 Авимелех рече: „Зошто ми направи така? За малку еден од мојот народ не легна со твојата жена, и ти би нè вовел нас во грев.”
11 Тогаш Авимелех му објави повелба на својот народ: „Кој ќе се допре до овој човек и до неговата жена, ќе ја изгуби главата.”
12 Исак посеа во онаа земја, и во тоа лето му роди стопати повеќе. Господ го благословуваше,
13 и човекот стануваше сè побогат.
14 Спечали стада со овци и говеда, доби и многу слуги, така што Филистејците му завидеа.
15 Затоа Филистејците ги затрупаа сите кладенци, што ги беа ископале слугите на татка му - во времето на неговиот татко Авраам - и ги наполнија со земја.
16 Тогаш Авимелех му рече на Исака: „Оди си од нас, зашто стана многу посилен од нас!”
17 Така Исак си отиде оттаму. Го оптегна својот шатор во Герарската Долина и се настани таму.
18 Исак пак ги ископа кладенците за вода, што беа ископани во времето на татка му Авраама, а што Филистејците ги беа наполниле со земја по Авраамовата смрт. Тој ги нарече со истите имиња, со кои ги нарече и неговиот татко.
19 Но кога Исаковите слуги, додека копаа во долината, таму најдоа кладенец со жива вода,
20 пастирите од Герар спореа со Исаковите пастири, велејќи: „Водата е наша!” На кладенецот му го даде името Есек, зашто спореа со нив.
21 А кога ископаа друг кладенец, па спореа и заради него, го нарекоа со името Ситна.
22 Тој се пресели оттаму и ископа друг кладенец. Не спореа заради него, па го нарекоа со името Ровот и протолкуваа: „Зашто Господ ни даде пространство за да се намножиме на земјата.”
23 Оттаму се искачи во Вирсавеа.
24 Господ му се јави во истата ноќ и рече: „Јас Сум Бог на татка ти Авраама: Не бој се, Јас Сум со тебе! Ќе те благословам, ќе ти ги умножам потомците, заради својот слуга Авраама.”
25 Исак издигна жртвеник таму и Го повика Господа по име; постави таму свој шатор, а неговите слуги почнаа да копаат кладенец.
26 Тогаш при него дојде Авимелех од Герар, со својот советник Охозат и со Фихол, началник на војската.
27 Исак ги праша: „Зошто дојдовте при мене кога ме мразите и кога ме истеравте од себе?”
28 Тие одговорија: „Гледаме јасно дека Господ е со тебе: заклетвата нека биде врска меѓу нас и тебе. Дај да склучиме сојуз со тебе:
29 ти нема да ни нанесуваш зло, како што ние не те злоставувавме тебе, туку секогаш постапувавме добро со тебе и те отпуштивме со мир. А сега Господовиот благослов е на тебе.”
30 Тој им даде гозба, па јадеа и пиеја.
31 Рано наутро се заколнаа едни на други. Потоа Исак ги испрати, и тие си отидоа од кај него, со мир.
32 Во истиот ден Исаковите слуги дојдоа и го известија за кладенецот, што го ископаа и му рекоа: „Најдовме вода.”
33 Тој го нарече Савеа. Затоа името на градот до денес е Вирсавеа.
34 Кога Исав беше на четириесет години, ги зеде за жени: Јудита, ќерка на Хетеецот Веири, и Васемата, ќерка на Хетеецот Елон.
35 Тие станаа извор на огорчение за Исак и Ревека.