20 Откако ја излеа бргу врчвата во поилото, отрча назад до кладенецот за да црпи повторно, и така им налеа на сите негови камили.
21 Човекот ја набљудуваше со молчење, не би ли сознал дали Господ го приведе успешно кон крај неговиот пат или не.
22 Кога камилите прекратија да пијат, човекот извади златна обетка, тешка половина сикал, и и ја стави на нејзините носалки, а на рацете и стави златни гривни, тешки десет сикли.
23 Потоа рече: „Чија ќерка си? Дали има во куќата на татка ти место за нас, да преноќеваме?”
24 Таа му одговори: „Јас сум ќерка на Ватуил, кого Мелха му го роди на Нахора.”
25 Уште рече: „Има кај нас слама и храна во изобилство, а и место за ноќевање.”
26 Човекот тогаш се поклони длабоко, па му искажа почит на Господа,