11 Уште во сонот, Божји ангел ме повика: ‘Јакове!’ ‘Еве ме!’ реков.
12 А тој продолжи: ‘Забележи добро дека јарците во стадото, што се спаруваат се капчести, делумно бели и шарени. Имено, Јас видов сè што ти направи Лаван.
13 Јас Сум Бог, Кој ти се јави во Ветил, каде со масло го помаза столбот и каде ми направи завет. Сега стани и оди си од оваа земја; врати се во својата родина!’”
14 Рахила и Лија му одговорија на тоа: „Зар уште имаме наследнички дел во својот татков дом?
15 Зар нашиот татко не нè сметаше туѓинки? Па тој нè продаде, а потоа го изеде среброто, што го доби за нас!
16 Сето тоа богатство што Бог му го одзеде на нашиот татко, навистина е наше и на нашите деца. Затоа направи сè како што ти рече Бог!”
17 Тогаш Јаков ги качи своите деца и своите жени на камилите;