16 Затоа му порачаа на Јосифа: „Пред својата смрт татко ти порача:
17 ‘Речете му вака на Јосифа: „Прости им ги на своите браќа злото и гревот, зашто постапија толку сурово кон тебе.”‘ И така, прости им ја навредата на слугите на Бога на твојот татко!” На тие зборови Јосиф се расплака.
18 Тогаш неговите браќа дојдоа сами кај него, се фрлија пред него и му рекоа: „Еве нè кај тебе да ти бидеме робови!”
19 Јосиф одговори: „Не бојте се! Па зар сум јас место Бога!
20 Освен тоа, иако имавте вие намера да ми сторите зло, Бог го сврте тоа кон добро: да направи тоа што се случува денес - да спаси живот на голем народ.
21 Затоа не бојте се! Јас ќе се грижам за вас и за вашите деца.” Така ги смири со љубезни зборови.
22 Јосиф остана во Египет заедно со својот и со татковиот род; Јосиф живееше сто и десет години.