11 Навечер гулабот се врати при него, и ете, во клунот имаше свеж маслинен лист; така Ное научи дека водите спаднаа на земјата.
12 Потоа почека уште седум дена и пак го пушти гулабот: и тој веќе не се врати при него.
13 Во шест стотини и првата година на Ноевиот живот, во првиот месец, на првиот ден на месецот, водата пресуши на земјата. Ное го дигна покривот на бродот и погледна, и ете, површината на земјата беше окопнета.
14 А во вториот месец, во седумнаесеттиот ден на месецот, земјата беше сува.
15 Тогаш Бог му рече на Ное:
16 „Излезете од бродот: ти, твојата жена, твоите синови и твоите снаи со тебе.
17 Изведи ги, со себе, сите живи суштества, сите созданија што се со тебе: птиците, добитокот и сите лазачи, што ползат по земјата; нека се разотидат по земјата, нека се плодат и нека се множат на земјата.”