24 زانوانم از روزه لرزان است؛پیکرم زار و نحیف گشته است.
25 مضحکۀ مدعیان شدهام؛چون مرا بینند، سر میجنبانند.
26 ای یهوه خدایم، یاریام فرما؛بر حسب محبت خویش، نجاتم بخش.
27 بگذار بدانند که این دست توست،که تو، ای خداوند، آن را کردهای.
28 بگذار نفرین کنند، اما تو برکت ده؛بگذار به پا خیزند و سرافکنده شوند،اما خادمت شادمان گردد.
29 باشد که مدعیانم به رسوایی ملبس گردندو در شرمساری خویش چون ردا پوشانیده شوند.
30 خداوند را به دهان خود شکر بسیار خواهم گفت؛در میان انبوه جمعیت، او را خواهم ستود.