1 از چه سبب قومها می‌شورندو ملتها به عبث تدبیر می‌کنند؟
2 پادشاهان زمین به صف می‌شوندو فرمانروایان به مشورت می‌نشینند،بر ضد خداوند و بر ضد مسیح او؛
3 که «بیایید بندهایشان بگسلیمو زنجیرهایشان از خود بیفکنیم.»
4 آن که در آسمانها جلوس کرده، می‌خندد؛خداوندگار ریشخندشان می‌کند.
5 آنگاه در خشم خویش بدیشان سخن خواهد گفت،و به غضب خویش ایشان را هراسان خواهد ساخت.
6 خواهد گفت: «من پادشاه خود را نصب کرده‌ام،بر کوه مقدسم صَهیون».
7 و حال، من حکم را بازمی‌گویم،خداوند مرا گفته است: «تو پسر من هستی؛امروز من تو را مولود ساخته‌ام.
8 از من بخواه، که ملتها را میراث تو خواهم گردانیدو کرانهای زمین را مُلک تو خواهم ساخت.
9 به عصای آهنین ایشان را خواهی شکستو همچون کوزۀ کوزه‌گر خُردشان خواهی کرد.
10 پس حال خردمند باشید، ای شاهان،و ادب شوید، ای فرمانداران جهان.
11 خداوند را با ترس عبادت کنیدو با لرز به وجد آیید.
12 پسر را ببوسید، مبادا به خشم آید،و در راه هلاک شوید،زیرا خشم او به دمی افروخته می‌شود.خوشا به حال همۀ آنان که به او پناه می‌برند.