1 خداوندا، نجات بده، زیرا سرسپرده‌ای باقی نمانده استو وفاداران از میان بنی‌آدم محو گردیده‌اند.
2 همه به یکدیگر دروغ می‌گویند؛لبهای چاپلوسشان به ریا سخن می‌گوید.
3 باشد که خداوند همۀ لبهای چاپلوس را قطع کندو هر زبان لاف‌زن را،
4 که می‌گویند: «به زبان خویش پیروز خواهیم شد؛لبهای ما با ماست، کیست سَروَر ما؟»
5 خداوند می‌گوید: «به سبب غارت ستمدیدگان، و نالۀ نیازمندان،اکنون برمی‌خیزم.ایشان را در امنیتی که برایش آه می‌کشند، بر پا خواهم داشت.»
6 سخنان خداوند خالص است،همچون نقرۀ تصفیه شده در کورۀ گِلیکه هفت بار پاک شده باشد.
7 خداوندا، تو ایشان را نگاه خواهی داشت؛تو ما را از چنین مردمان، جاودانه حفظ خواهی کرد.
8 شریران به هر سو پرسه می‌زنند،آنگاه که فرومایگی در میان آدمیان برافراشته شود.