1 خداوند را در همه وقت متبارک خواهم خواند؛ستایش وی همواره بر زبان من خواهد بود.
2 جان من در خداوند فخر خواهد کرد؛مسکینان بشنوند و شادی کنند.
3 خداوند را با من تجلیل کنید،نام او را با یکدیگر برافرازیم.
4 خداوند را جُستم، و مرا اجابت کرد؛او مرا از همۀ ترسهایم رهانید.
5 آنان که نگاهشان بر اوست، می‌درخشند؛روی ایشان هرگز شرمسار نمی‌شود.
6 این مسکین فریاد برآورد و خداوند صدایش را شنیدو او را از همۀ تنگیهایش نجات بخشید.
7 فرشتۀ خداوند گرداگرد ترسندگان او اردو می‌زند،و آنان را می‌رهاند.
8 بچشید و ببینید که خداوند نیکوست؛خوشا به حال آن که در او پناه گیرد.
9 ای مقدسین خداوند، از او بترسید،زیرا ترسندگان او را هیچ کمی نیست.
10 شیران ژیان، محتاج و گرسنه می‌شوند،اما جویندگان خداوند هیچ چیزِ نیکو کم نخواهند داشت.
11 ای فرزندان، بیایید و به من گوش فرا دهید،تا ترس خداوند را به شما بیاموزم.
12 کیست آن که آرزومند حیات باشدو دوستدار روزهای بسیار، تا نیکویی ببیند؟
13 زبان از بدی نگاه دارو لبان از فریب فرو بند؛
14 از بدی روی بگردان و نیکویی پیشه کن،آرام بجوی و در پی صلح باش.
15 چشمان خداوند، بر پارسایان استو گوشهایش به فریاد کمک ایشان؛
16 روی خداوند بر ضد بدکاران است،تا یاد ایشان را از روی زمین برچیند.
17 پارسایان فریاد برمی‌آورند، و خداوند آنان را می‌شنود؛او ایشان را از همۀ تنگیهایشان می‌رهاند.
18 خداوند نزدیک شکسته‌دلان استو کوفته شدگانِ در روح را نجات می‌بخشد.
19 پارسا را مشقت بسیار است،اما خداوند او را از همۀ آنها خواهد رهانید؛
20 همۀ استخوانهای او را حفظ خواهد کرد،که یکی از آنها نیز نخواهد شکست.
21 شریر را شرارت از پا در خواهد آورد،و دشمنان مرد پارسا محکوم خواهند شد.
22 خداوند جان خادمان خود را فدیه می‌دهد؛هر که به وی پناه بَرَد، هرگز محکوم نخواهد شد.