1 به سبب بدکاران خویشتن را مکدّر مساز،و بر ستمکاران حسد مبر؛
2 زیرا چون علف، زود می‌پژمرند،و چون گیاه سبز، خشک می‌شوند.
3 بر خداوند توکل نما و نیکویی کن؛در زمین ساکن باش و امانت را بپرور!
4 از خداوند لذت ببر،و او مراد دلت را به تو خواهد داد.
5 راه خود را به خداوند بسپار،و بر او توکل کن، که او عمل خواهد کرد.
6 او پارساییِ تو را همچون نور، تابان خواهد ساخت،و حقانیت تو را، چون آفتابِ نیمروز.
7 در حضور خداوند آرام باش،و صبورانه انتظار او را بکش!به سبب آنان که در راههای خویش کامرانند،و نقشه‌های پلید خود را به اجرا درمی‌آورند،خویشتن را مکدر مساز!
8 از خشم بازایست و غضب را ترک نما!خویشتن را مکدر مساز، که جز به شرارت نمی‌انجامد.
9 زیرا که بدکاران منقطع خواهند شد،اما منتظران خداوند زمین را به میراث خواهند برد.
10 پس از اندک زمانی، دیگر شریری نخواهد بود؛و هرچند او را بجویی، یافت نخواهد شد.
11 اما حلیمان وارث زمین خواهند شد،و از فراوانی سلامتی لذت خواهند برد.
12 شریران بر پارسایان دسیسه می‌کنندو بر ایشان دندان به هم می‌سایند؛
13 اما خداوند بر شریران می‌خندد،زیرا می‌بیند که روز ایشان فرا می‌رسد.
14 بدکاران شمشیر از نیام برمی‌آورندو کمان را برمی‌کشند،تا فقیران و نیازمندان را به زیر افکنندو راستروان را از دم تیغ بگذرانند.
15 اما شمشیرهای آنها به قلب خودشان فرو خواهد رفت،و کمانهایشان خواهد شکست.
16 اندک داراییِ یک پارسابهتر است از ثروت شریرانِ بی‌شمار؛
17 زیرا بازوی شریران خواهد شکست،اما خداوند پشتیبان پارسایان است.
18 خداوند از روزهای راستان آگاه است،و میراث ایشان جاودانه خواهد بود.
19 آنان در زمان بلا سرافکنده نخواهند شد؛و در زمان قحطی سیر خواهند گشت.
20 اما شریران هلاک خواهند شد،و دشمنان خداوند همچون زیبایی چمنزارها محو خواهند گردید،آری، همچون دود محو خواهند شد.
21 شریر قرض می‌گیرد و بازپس نمی‌دهد،اما پارسا با گشاده‌دستی می‌بخشد؛
22 آنان که خداوند برکتشان دهد، زمین را به میراث خواهند برد،ولی کسانی که لعنتشان کند، منقطع خواهند شد.
23 اگر خداوند راه کسی را خوش بدارد،گامهایش را استوار می‌سازد؛
24 هرچند بیفتد، نقشِ بر زمین نخواهد شد،زیرا خداوند دستش را می‌گیرد.
25 من جوان بودم و اینک سالخورده‌ام،با این همه، هرگز پارسایی را ندیده‌ام که وانهاده شده باشدو نه فرزندانش را که گدای نان شوند.
26 همواره گشاده‌دست است و قرض‌دهنده،و فرزندانش مایۀ برکتند.
27 از بدی روی بگردان و نیکویی کن؛آنگاه تا به ابد سکونت خواهی یافت.
28 زیرا خداوند عدالت را دوست می‌داردو سرسپردگان خود را ترک نخواهد کرد.آنان تا به ابد محفوظ خواهند بود،اما نسل شریران منقطع خواهند شد.
29 پارسایان زمین را به میراث خواهند بردو تا به ابد در آن سکونت خواهند کرد.
30 دهان پارسا حکمت را بیان می‌کند،و زبانش به عدالت سخن می‌گوید.
31 شریعتِ خدایش در دل اوست،و پاهایش نمی‌لغزد.
32 شریر به کمین پارسا می‌نشیند،و قصد جان او دارد؛
33 اما خداوند او را به دست وی وانمی‌گذارد،و چون به محاکمه کشیده شود، نخواهد گذاشت محکوم گردد.
34 منتظر خداوند باش و طریق او را نگاه دار،که تو را به وراثت زمین سرافراز خواهد ساخت،و چون شریران منقطع شوند، به چشم خواهی دید.
35 مردی شریر و ستمگر دیدم،که چون درختِ سرسبزِ بومی قد می‌افراشت،
36 اما چه زود درگذشت و اثری از او بر جای نماند؛و هر چه او را جُستم، یافت نشد.
37 مردِ بی‌عیب را ببین و مردِ صالح را بنگر!زیرا سرانجامِ آن مرد، سلامتی خواهد بود.
38 اما عاصیان جملگی هلاک خواهند شد،و شریران را سرانجامی نخواهد بود.
39 نجات پارسایان از خداوند می‌رسد؛اوست قلعۀ ایشان در زمان تنگی.
40 خداوند ایشان را یاری می‌دهد و می‌رهاند؛ایشان را از چنگ شریران رهایی می‌بخشد و نجات می‌دهد،زیرا که در او پناه می‌جویند.