1 ای پارسایان، در خداوند بانگ شادی برآورید!زیرا صالحان را ستایشِ او می‌شاید.
2 خداوند را با نوای بربط بستایید!با چنگ ده‌تار برای او بنوازید.
3 او را سرودی تازه بسرایید!نیکو بنوازید، با آهنگ بلند.
4 زیرا کلام خداوند مستقیم است،و همۀ کارهای او با وفاداری.
5 او عدل و انصاف را دوست می‌دارد؛جهان آکنده از محبت خداوند است.
6 به کلام خداوند آسمانها ساخته شد،و همۀ لشکر آنها، به دَمِ دهان او.
7 آبهای دریا را همچون توده گرد می‌آورد؛و ژرفا را در خزانه‌ها ذخیره می‌کند.
8 تمامی اهل زمین از خداوند بترسند،همۀ مردم جهان او را حرمت بدارند.
9 زیرا او گفت و شد؛امر فرمود و بر پا گردید.
10 خداوند نقشه‌های امتها را باطل می‌کند؛او تدبیرهای قومها را عقیم می‌گرداند.
11 اما نقشه‌های خداوند جاودانه پابرجاست،و تدبیرهای دلش در همۀ نسلها.
12 خوشا به حال امتی که یهوه خدای ایشان است،و قومی که برای میراث خویش برگزیده است.
13 خداوند از آسمان نظر می‌افکندو بنی آدم را جملگی می‌بیند؛
14 از مکان سکونت خود نظر می‌افکند،بر همۀ ساکنان زمین.
15 او که دلهای ایشان را جملگی سرشته است،و هرآنچه را که می‌کنند، درک می‌کند.
16 پادشاه را بزرگی لشکرش نجات نمی‌دهد،و دلاور را عظمت قوّتش نمی‌رهاند.
17 امید بستن بر اسب برای پیروزی بیهوده است،زیرا به قوّت عظیم خود خلاصی نتواند داد.
18 هان چشمان خداوند بر ترسندگان اوست،بر آنان که به محبت او امیدوارند،
19 تا جان ایشان را از مرگ برهاندو ایشان را در قحطی زنده نگاه دارد.
20 جان ما منتظر خداوند است؛او اعانت و سپر ماست.
21 دل ما در او شادی می‌کند،زیرا بر نام قدوس او توکل داریم.
22 خداوندا، محبت تو بر ما باد،چنانکه امید ما بر توست.