1 خداوندا، داوود را به یاد آر،و همۀ مشقتهای وی را؛
2 که چگونه برای خداوند سوگند یاد کرد،و برای قدیرِ یعقوب نذر کرده، گفت:
3 «به خیمه و خانۀ خویش در نخواهم آمد،و در بستر و تختخواب خویش نخواهم آرمید؛
4 خواب به چشمان خود نخواهم داد،و نه سنگینی به مژگانم،
5 تا آنگاه که مکانی برای خداوند بیابمو مسکنی برای قَدیرِ یعقوب!»
6 اینک، در اِفراتَه ذکر آن را شنیدیم،و در دشتهای یَعار آن را یافتیم.
7 «بیایید به مسکنِ او برویم،و نزد قدمگاه او پرستش کنیم.»
8 خداوندا، برخیز و به استراحتگاه خویش بیا،تو و صندوق توانایی تو!
9 کاهنان تو به پارسایی ملبس شوند،و سرسپردگان تو فریاد شادی سر دهند!
10 به‌خاطر خادمت داوود،مسیح خویش را طرد مکن!
11 خداوند برای داوود براستی سوگند خورد،و هرگز از آن بر نخواهد گشت،که «از ثمرۀ صُلْب توبر تخت تو خواهم نشانید.
12 اگر پسران تو عهد مرا نگاه دارندو شهادات مرا که بدیشان می‌آموزم،آنگاه پسران ایشان نیزتا به ابد بر تخت تو خواهند نشست.»
13 زیرا خداوند صَهیون را برگزیده،و رغبت داشته که منزلگاه او باشد:
14 «این است استراحتگاه من تا به ابد.اینجا منزل خواهم گزید،زیرا بدان رغبت دارم.
15 آذوقۀ آن را به‌یقین برکت خواهم دادو نیازمندانش را به نان سیر خواهم کرد.
16 کاهنانش را به نجات ملبس خواهم ساخت،و سرسپردگانش فریاد شادی سر خواهند داد.
17 آنجا شاخی برای داوود خواهم رویانید؛چراغی برای مسیح خویش تدارک دیده‌ام.
18 دشمنانش را به شرمساری خواهم پوشانید،اما تاج سرِ او درخشان خواهد بود.»