1 خداوند را دوست می‌دارم،زیرا که آواز من و فریاد التماسم را شنیده است.
2 چون گوش خود را به من مایل گردانیده،در روزهای زندگی خود او را خواهم خواند.
3 بندهای مرگ بر گِرد من پیچید،فشارهای هاویه مرا درگرفت،به تنگی و اندوه گرفتار آمدم.
4 آنگاه نام خداوند را خوانده، گفتم:«آه، ای خداوند، جانم را خلاصی ده!»
5 خداوند فیّاض و عادل است؛خدای ما رحیم است.
6 خداوند ساده‌دلان را حفظ می‌کند؛او در ذلت من مرا نجات بخشید.
7 ای جان من به استراحت خود برگرد،زیرا خداوند بر تو احسان کرده است.
8 زیرا که تو جان مرا از مرگ رهانیدی،و چشمانم را از اشک،و پاهایم را از لغزش،
9 تا در حضور خداوند گام بردارم،در سرزمین زندگان!
10 ایمان داشتم، پس گفتم:«بسیار ذلیل گشته‌ام!»
11 در پریشانی خود گفتم:«همۀ آدمیان دروغگویند!»
12 دِینِ خود را به خداوند چگونه ادا کنم،برای همۀ احسانهایی که به من کرده است؟
13 پیالۀ نجات را بر خواهم افراشتو نام خداوند را خواهم خواند.
14 نذرهای خود را به خداوند ادا خواهم کرد،در حضور تمامی قومش.
15 مرگ سرسپردگان خداونددر نظر او گرانبها است.
16 خداوندا، من بندۀ تو‌ام؛بندۀ تو و پسر کنیز تو؛تو بندهای مرا گشودی!
17 قربانی شکرگزاری به تو تقدیم خواهم کردو نام خداوند را خواهم خواند.
18 نذرهای خود را به خداوند ادا خواهم کرد،در حضور تمامی قومش،
19 در صحنهای خانۀ خداوند،در میان تو، ای اورشلیم!هَلِلویاه!