1 ای خدای انتقام‌گیرنده، ای یهوه،ای خدای انتقام‌گیرنده، تجلی فرما!
2 ای داور زمین، سر برافرازو متکبران را سزا ده!
3 شریران تا به کی، خداوندا،شریران تا به کِی شادی خواهند کرد؟
4 سخنان گستاخانه جاری می‌سازند؛همۀ بدکاران لاف می‌زنند.
5 قوم تو را، ای خداوند، لِه می‌کنند؛و بر میراث تو ستم روا می‌دارند.
6 بیوه‌زنان و غریبان را می‌کُشند،و یتیمان را به قتل می‌رسانند.
7 و می‌گویند: «خداوند نمی‌بیند!خدای یعقوب درنمی‌یابد!»
8 ای بی‌فهمانِ قوم، دریابید!ای جاهلان، کِی عاقل خواهید شد؟
9 آیا آن که گوش را غرس کرد، نمی‌شنود؟و آن که چشم را سرشت، نمی‌بیند؟
10 آیا آن که قومها را تأدیب می‌کند، توبیخ نمی‌نماید؟و آن که آدمی را تعلیم می‌دهد، علم ندارد؟
11 خداوند از افکار انسان آگاه است؛او می‌داند که آنها بطالت محض است!
12 خوشا به حال کسی که تو ای خداوند تأدیبش می‌کنی،و از شریعت خود، وی را می‌آموزی؛
13 او را از روزهای بلا آسایش می‌بخشی،تا زمانی که گودالی برای شریران کنده شود.
14 زیرا خداوند قوم خود را وا نخواهد گذاشت،و میراث خود را ترک نخواهد کرد.
15 داوری بار دیگر بر پارسایی منطبق خواهد شد،و تمامی راست‌دلان از آن پیروی خواهند کرد.
16 کیست که برای من بر ضد مردمان شریر بر‌خیزد؟و کیست که برای من در برابر بدکاران بایستد؟
17 اگر خداوند یاور من نبود،جان من به‌زودی در دیار خاموشی ساکن می‌شد!
18 آنگاه که گفتم: «پای من می‌لغزد»،محبت تو ای خداوند، تکیه‌گاهم شد.
19 در کثرت غصه‌های دل من،تسلی‌های تو جانم را شادمان می‌سازد.
20 آیا کرسی شرارت با تو متفق تواند شد،که با قوانین خود مصیبت به بار می‌آورد؟
21 آنها بر ضد جان پارسا همداستان می‌شوند،و بر ریختن خون بی‌گناه فتوی می‌دهند.
22 اما خداوند قلعۀ بلند من شده است،و خدایم، صخرۀ پناهگاه من.
23 خباثت ایشان را بر سرشان بر خواهد گردانید،و در شرارتِ خودشان، نابودشان خواهد کرد؛آری، یهوه خدای ما ایشان را محو و نابود خواهد کرد.