1 کنار نهرهای بابِل،آنجا نشستیم و‌گریستیم،چون صَهیون را به یاد آوردیم.
2 بر درختان بید که در میان آنندبربطهای خود را آویختیم،
3 زیرا اسیرکنندگانِ ما در آنجا از ما سرود خواستند،و عذاب‌کنندگانِ ما سرودهای شادمانی طلب کردند.گفتند: «یکی از سرودهای صَهیون را برای ما بسرایید!»
4 چگونه سرود خداوند را در زمین بیگانه بخوانیم؟
5 ای اورشلیم، اگر تو را فراموش کنم،باشد که دست راستم هنرش را فراموش کند!
6 اگر تو را یاد نکنم،و اورشلیم را بر بزرگترین شادیِ خود ترجیح ندهم،باشد که زبانم به کامم بچسبد!
7 خداوندا، به یاد آرآنچه را که اَدومیان به روز سرنگونی اورشلیم کردند؛چگونه فریاد برآوردند که: «ویرانش کنید!از بیخ و بن ویرانش کنید!»
8 ای دختر بابِل که محکوم به نابودی هستی،خوشا به حال آن که تو را جزا دهد،به عوض آنچه بر ما روا داشتی!
9 خوشا به حال آن که کودکان تو را برگیردو آنها را به صخره‌ها بزند!