1 تا به کی، خداوندا؟ آیا مرا تا ابد فراموش خواهی کرد؟تا به کی روی خود را از من خواهی پوشانید؟
2 تا به کی با اندیشه‌هایم دست به گریبان باشم،و همۀ روز در دلم غم باشد؟تا به کی دشمنم بر من سرافراز شود؟
3 ای یهوه خدای من، بر من نظر کن و اجابتم فرما.به چشمانم روشنایی بخش، مبادا به خواب مرگ بخسبم؛
4 مبادا دشمنم گوید: «بر او چیره شدم»،و خصمانم از تزلزلم شادمان شوند.
5 و اما من، بر محبت تو توکل می‌دارم؛دلم در نجات تو شادی خواهد کرد.
6 برای خداوند خواهم سرایید،زیرا مرا سزای نیکو داده است.