1 خدایا، قومها به میراث تو داخل گشته‌اند؛معبد مُقدّست را نجس ساخته‌اند،و اورشلیم را به ویرانه‌ای بدل کرده‌اند.
2 اجساد خدمتگزارانت را خوراک مرغان هوا ساخته‌اند،و گوشت تن سرسپردگانت را طعمۀ وحوش زمین گردانیده‌اند.
3 خون ایشان را همچون آبْ گِرداگرد اورشلیم ریخته‌اند،بی‌آنکه کسی باشد که دفنشان کند.
4 نزد همسایگان رسوا شده‌ایم،و مایۀ تمسخر و ریشخند اطرافیانیم.
5 تا به کی خداوندا؟ آیا تا به ابد خشمگین خواهی بود؟تا به کی غیرتت چون آتش خواهد سوزانید؟
6 غضب خود را بر قومهایی بریز که تو را نمی‌شناسند،و بر ممالکی که نام تو را نمی‌خوانند؛
7 زیرا یعقوب را فرو بلعیده‌اندو منزلگاه او را ویران کرده‌اند.
8 گناهان پیشینیان را، بر ما به یاد میاور!رحمتت به ملاقات ما بشتابد،زیرا که بسیار ذلیل گشته‌ایم!
9 ای خدای نجات ما،به‌خاطر جلال نام خود یاریمان ده!به‌خاطر نام خود ما را برهانو گناهانمان را کفاره فرما!
10 چرا قومها بگویند:«خدای ایشان کجاست؟»بگذار در برابر چشمان ما، قومهاتقاص خون خدمتگزاران تو را پس دهند.
11 نالۀ اسیران به حضور تو برِسد!بر حسب عظمت بازوی خویشجان محکومانِ به مرگ را حفظ فرما!
12 دامن همسایگان ما را، ای خداوندگار،هفت چندان از اهانتی که بر تو روا داشته‌اند، پر کن!
13 آنگاه ما که قوم توو گوسفندان چراگاه توییم،جاودانه شکرت خواهیم گزارد،و نسل اندر نسل ستایش تو را بر زبان خواهیم راند.