1 آه ای خداوند، به سخنانم گوش فرا دهو ناله‌ام را ملاحظه فرما.
2 ای پادشاهم و ای خدایم،به صدای فریادم توجه کن،زیرا به تو دعا می‌کنم.
3 خداوندا، صبحگاهان صدای مرا می‌شنوی؛بامدادان، استدعایم را به حضورت می‌آرایمو انتظار می‌کشم.
4 تو خدایی نیستی که از شرارت لذت ببری؛بدی نزد تو میهمان نتواند شد.
5 خودستایان در برابر دیدگانت نتوانند ایستاد؛تو از همۀ بدکاران نفرت می‌کنی.
6 تو دروغگویان را هلاک می‌سازی.خداوند از اشخاص خون‌ریز و فریبکار کراهت دارد.
7 اما من از کثرت محبت تو به خانه‌ات در خواهم آمدو در حیرت از تو، به سوی معبد مقدست پرستش خواهم کرد.
8 خداوندا، به سبب دشمنانم مرا در طریق درست خود رهبری فرماو راه خود را پیش روی من راست گردان.
9 زیرا که حقیقت بر زبانشان نیستو در باطنشان تباهی است و بس.گلویشان گوری است گشاده،و زبان خود را چرب می‌کنند.
10 خدایا، ایشان را تقصیرکار بشمار،باشد که به سبب مشورتهای خود بیفتند؛به سبب کثرت نافرمانیهایشان دورشان افکن،زیرا که بر تو شوریده‌اند.
11 اما آنان که به تو پناه می‌آورند جملگی شادمان شوندو جاودانه بانگ شادی برآورند.زیر سایۀ خود محفوظشان بدارتا دوستداران نام تو در تو وجد کنند.
12 زیرا تو، خداوندا، پارسایان را برکت می‌دهیو آنان را با لطف خود چون سپر احاطه می‌کنی.