12 زیرا بلایای بی‌شمار مرا در میان گرفته است؛تقصیراتم مرا احاطه کرده، که نمی‌توانم دید؛از شمار مویهای سرم فزونتر است،دل من ضعف به هم رسانده.
13 خداوندا، به لطف خویش رهایی‌ام ده؛خداوندا، به یاریم بشتاب.
14 آنان که قصد گرفتن جان من دارند،جملگی سرافکنده و شرمسار گردند؛آنان که تیره‌روزی مرا آرزومندندواپس روند و رسوا شوند.
15 آنان که بر من هَه هَه می‌گویند،از سرافکندگی حیران گردند.
16 اما آنان که تو را می‌جویندهمه در تو شادی کنند و به وجد آیند؛آنان که نجات تو را دوست می‌دارندهمواره بگویند: «خداوند بزرگ است!»
17 و اما من، ستمدیده و نیازمندم،لیکن خداوندگار در اندیشۀ من است.تو یاور و رهانندۀ منی؛ای خدای من، تأخیر مکن.