1 ای جنگاور، چرا به بدی فخر می‌کنی؟محبت خدا همیشه پابرجا است.
2 زبانت نابودی را تدبیر می‌کند،همچون تیغی بُرنده، ای حیله‌گر!
3 بدی را بیش از نیکویی دوست می‌داری،و دروغ را بیش از راستگویی. سِلاه
4 همۀ سخنان مرگبار را دوست می‌داری،ای زبان دغل‌باز!
5 پس خدا نیز تو را برای همیشه سرنگون خواهد کرد؛تو را خواهد ربود و از خیمه‌ات بر خواهد کند،و تو را از زمین زندگان ریشه‌کن خواهد کرد. سِلاه
6 پارسایان خواهند دید و خواهند ترسید؛بر او خواهند خندید و خواهند گفت:
7 «هان، این است کسی که خدا را قلعۀ خویش نساخت،بلکه بر ثروتِ کلانِ خود توکل کردو در ویرانگری خویش نیرومند شد!»
8 اما من همچون درخت زیتونی هستمکه در خانۀ خدا می‌شکفد؛من بر محبت خدا توکل دارم،تا ابدالآباد.
9 به سبب آنچه کرده‌ایتو را جاودانه سپاس خواهم گفت؛و در حضور سرسپردگانتانتظار نام تو را خواهم کشید،زیرا که نیکوست.