4 زیرا که تو مرا به انصاف دادرسی کردهای؛تو بر مسند خود نشسته به عدل داوری کردهای.
5 قومها را عتاب کرده و شریران را نابود کردهای؛نام ایشان را محو کردهای تا ابدالآباد.
6 دشمن در ویرانههای ابدی نیست گردیده است،شهرهایشان را از بیخ و بُن برکندهای؛حتی یادِ آنها نیز از میان رفته است.
7 اما خداوند جاودانه جلوس فرموده؛او تخت خویش را برای داوری استوار داشته است.
8 او خود بر جهان به عدل حکم میراند؛و بر قومها به انصاف داوری میکند.
9 خداوند برای ستمدیدگان قلعۀ بلند است،قلعۀ بلند در زمانهای تنگی.
10 آنان که نام تو را میشناسند، بر تو توکل میدارند،زیرا تو، خداوندا، هرگز جویندگان خود را وانگذاشتهای.