23 آنگاه آدمی به کار خویش بیرون می‌رود،و به محنت خویش تا شامگاه.
24 ای خداوند، کارهای تو چه بسیار است!آنها را جملگی به حکمت خویش به عمل آورده‌ای!زمین از مخلوقات تو آکنده است!
25 و دریا نیز، در آنجا، وسیع و پهناور،مملو است از جُنبندگان بی‌شمار،از جانداران بزرگ و کوچک!
26 کشتیها بر روی آن می‌روند،و لِویاتان نیز، که تو سرشتی تا در آن بازی کند.
27 چشم امید اینان جملگی بر توست،تا خوراک ایشان را در وقتش برسانی.
28 چون این را به آنها می‌بخشی،آن را گرد می‌آورند؛چون دست خویش را می‌گشایی،از چیزهای نیکو سیر می‌شوند.
29 اما چون روی خود را می‌پوشانی،پریشان می‌گردند؛و چون روح ایشان را قبض می‌کنی،می‌میرند و به خاک بازمی‌گردند!